Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

[Justyna]

Wklejam kolejny fragment dość kontrowersyjnego artykułu autorów pochodzących z Kazachstanu.

Waldek słusznie zasugerował, że artykuł ten jest częścią szerszej polemiki z rosyjskimi kynologami. Może udałoby się przedstawić też opinie „drugiej strony”?



OD WYMYSŁÓW DO RZECZYWISTOŚCI
Autor: Kożachmietow A. D. Współautor: Małaszewicz
FRAGMENTY


Opis Kazachskiego wilkodawa (Tobiet)

„…Dla dobra rasy i jej miłośników, a także na szkodę komercyjnej działalności „hodowców” będących zwolennikami „lisa Alisa i Kota Bazylego”, przedstawimy ogólny i krótki opis kazachskiego wilkodława.

Wygląd zewnętrzny kazachskiego wilkodława bardzo przypomina opisy tybetańskiego doga – to duży, mocnej budowy pies, z pewną tendencją do limfatyczności ze względu na rozwiniętą i miejscowo występującą tkankę podskórną .
Średni wzrost psa samca to od 72 do 75 centymetrów w kłębie.
Jest idealnie przystosowany do życia w klimacie z wielkimi spadkami temperatury i cała jego budowa anatomiczna mówi o jego ewolucji w warunkach ostrego, kontynentalnego klimatu.

Ciężka głowa z dużą spłaszczoną od góry czaszką, z ostro zaznaczonymi łukami brwiowymi i zaznaczonym guzem potylicznym.
Czoło szerokie, przejście z czoła do kufy /stop/ płynne, ale wyraźnie zaznaczone.
Kufa niewiele krótsza od czaszki, pojemna z szeroką, dużą i czarną truflą nosa, która ma formę prostokąta.

Górna warga jest gruba, sięgająca do dolnej krawędzi żuchwy .
Żuchwa szeroka, kości policzkowe potężne, dobrze zaznaczone.

Przy pochyleniu głowy na czaszce mogą tworzyć się fałdy.
Uszy zazwyczaj kopiowane, nisko osadzone , trójkątnego kształtu.
Oczy małe, okrągłe, głęboko osadzone, dobrze chronione przez łuki brwiowe.
Przy charakterystycznym pochyleniu głowy, spojrzenie daje wrażenie groźby.

Zęby białe i duże. Szyja nisko osadzona, potężna, z dobrze rozwiniętym podgardlem.
Format ciała nieco wydłużony, na skutek czego psy tej rasy zazwyczaj nie są wysokonożne .

Korpus masywny, z szeroką i głęboką klatka piersiową, żebra okrągłe. Lędźwie szerokie, dobrze umięśnione. Kłąb wysoki, potężny, dobrze umięśniony, za kłębem przy dopuszczalnym „wysokim zadzie” może tworzyć się wklęśnięcie tzw. „pieriesleżyna " , jednak grzbiet w każdym przypadku jest twardy i sprężysty .

Brzuch nisko opuszczony, prawie do poziomu dolnej linii klatki piersiowej.
Tkanka podskórna dobrze rozwinięta na całym ciele, zwłaszcza w rejonach szyi, kłębu i pod klatką piersiową ....
Praktycznie wszyscy „kynolodzy od azjatów” taki rozwój tkanki podskórnej u CAO tłumaczą ochroną od wilczych kłów, podczas gdy my uważamy, że jest ona wynikiem ewolucji rasy w surowych warunkach klimatycznych .

Tkanka podskórna na równi z bardzo gęstą sierścią utrzymuje temperaturowy bilans ciała , a także odżywia organizm w czasie gdy brakuje wody i pożywienia , podobnie jak „garby” u wielbłąda lub u „kurdiuk” kazachskiej rasy owiec.

Dopiero potem, dzięki „szczęśliwemu zbiegowi okoliczności” służyć może do ochrony mięśni od kłów drapieżników.

Sierść kazachskiego wilkodława jest gruba, szczelnie przylegająca do ciała, z mocno rozwiniętym podszerstkiem, długość włosa okrywowego dochodzi do 10 centymetrów.
Na szyi u psów samców często tworzy grzywę, a na policzkach „bokobrody”. Na głowie i przedniej części jest krótka.

Charakterystyczną cechą pokrywy włosowej kazachskiego wilkodława , jest nieprzemakalność w dosłownym tego słowa znaczeniu – „woda spływa jak po kaczce”.
Ubarwienie nie jest zbyt różnorodne – czarne, bure, szare, rude – wszystkie ubarwienia mają różne odcienie i zazwyczaj jasne podpalania.

Często u psów nad oczyma występują jasne plamy i jasne wybarwienia wokół oczu, o wyglądzie „okularów”.
Psy ciemniejszego ubarwienia z jasnymi plamkami nad oczyma nazywane są „czterookimi”.
Na ich temat w Kazachstanie do tej pory krążą różne przesądy.
Ich korzenie tkwią w kulcie psa w dawnych wiekach, a przekształciły się w przesądy wraz z nadejściem islamu.
Psy pstrokatego -„piegowatego”, pstrego -„łaciatego” i białego ubarwienia spotyka się rzadko.

Nogi kazachskiego wilkodława są grube i masywne, dobrze umięśnione, przy czym nie tylko tylne ale i przednie, podczas oglądania od tyłu czy z przodu - równoległe.
Kazachskie tobiety jak już było wspominane nie są wysokonożne.
Długość przedniej nogi od łapy do stawu łokciowego jest mniej więcej równa połowie wysokości w kłębie.
Kąty stawów są dobrze zaznaczone, czego wynikiem są sprężyste, powolne ruchy.


Kazachskie wilkodławy posiadają złożony charakter. Pies ma wyraźne społeczne zachowania.
Agresywnie reaguje na obecność potencjalnego rywala w hierarchicznym układzie.
Problemy hierarchii są zazwyczaj rozwiązywane za pomocą walki, która odbywa się według szlachetnych, ustanowionych przez naturę reguł.
Walka praktycznie nigdy nie kończy się śmiercią jednego z przeciwników, z wyjątkiem przypadków „aspołecznych” zachowań, które w zasadzie zawsze są dowodem na „nieczystość krwi” i zachwiania typowej psychiki.
Każdy osobnik zajmuje swoje miejsce w stadzie i wykonuje swoje obowiązki.

W kontaktach z człowiekiem kazachski wilkodław jest niezależny, nienarzucający się i oddany.
Zachowuje się jak „równy z równym” z człowiekiem, można powiedzieć, że jest partnerem a nie sługą – inaczej niż psy większości innych ras.

Ciężko znosi niezasłużoną karę i może to łatwo spowodować utratę kontaktu z właścicielem.
W stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny/złośliwy.
Wrogość przejawia ostrzeżeniem, w niektórych przypadkach nieprawidłowego zachowania w stosunku do niego czy do właściciela.

Ma instynkt ochrony terytorium, przy tym kazachski wilkodław nie „szczeka bez powodu”. W porównaniu z psami innych ras i odmian CAO, to po prostu milczek.
Cechą wrodzoną jego charakteru jest agresja w stosunku do drapieżników, zwłaszcza wilków i psów przypominających swoim wyglądem wilka.

Z uwagi na tą cechę, w mniejszym czy większym stopniu występującą u wszystkich azjatyckich wilkodławów, ring wystawowy tych psów nie powinien być umieszczony w pobliżu ringu psów zewnętrznie przypominających wilka.

Tobiet na nieznanym sobie terenie zachowuje się spokojnie i nie agresywnie.

Posiadając wysoki intelekt, kazachskie wilkodławy są zdolne ocenić każdą złożoną sytuację i niezależnie podejmować decyzję.
Z tego to powodu, cechy charakteru kazachskich wilkodławów stanowią poważną przeszkodę w wykorzystywaniu ich w charakterze służbowych psów.

Chcielibyśmy wyraźnie zaznaczyć, że środkowoazjatyckie wilkodławy uważane są za najbardziej bezpieczne psy na świecie w stosunku do człowieka, a kazachski wilkodław- tobiet jest najbezpieczniejszy dla człowieka ze wszystkich odmian azjatyckich wilkodławów!!!...”


Może ten link tez kogoś zainteresuje, szczególnie, że jest też wersja strony po angielsku :

[link widoczny dla zalogowanych]

[MOGUL]

Justyna , następny wspaniały artykuł, nareszcie dowiedziałam się / a właściwie potwierdziłam / moje przypuszczenia co do pochodzenia mojego Zuma...
z wołkodawa kazachskiego na pewno ma : jaśniejsze nad oczami "okulary " , bardzo gruby filcowaty podszerstek i nieprzemakalną sierść ---- ma zupełnie inne futro niż reszta znanych mi azjatów , podczas kąpania dosłownie nie można dotrzeć z wodą do ciała ..
A pokrywę włosową ma zawsze błyszczącą, niezależnie od jakości jedzenia, teraz wiem że to swoiste "nawoskowanie " chroniące przed wilgocią ....
a w wieku 5 lat podczas zeszłej zimy odkryłam u niego .... BOKOBRODY !!!!.tego też jeszcze u azjaty nie widziałam ?

bardzo gruba skóra i szyja , znaczny kłąb /prawie jak garb / i obfita tkanka podskórna szczególnie pod szyją i na klatce piersiowej - mało azjatów tak ma ....on wygląda jak rekin ?
I trzeba przyznać że nie ma absolutnie luźnej skóry , jest ona przyległa i bardzo grubo podszyta właśnie ta tkanką podskórną , o której przeznaczeniu dowiedzialam się dopiero z tego artykułu.....
Aha, i ten bury kolor - dotychczas nikt nie umiał go rozszyfrować ......

[basia]

Justyna wspaniałe artykuły

[Justyna]

To jeszcze trochę o kazachstańskich wilkodławach – tobietach. Tym razem informacja z BBC.
(Proszę o nie kopiowanie moich amatorskich tłumaczeń „po internecie”, bez mojej zgdy.Dziękuję!)


Tobiet Żandy-kara

[link widoczny dla zalogowanych]

Fatima Kosajewa BBC, Ałma-Ata 23.3.2004


„Uratujmy żywe pomniki środkowoazjatyckiej cywilizacji” – z takim mottem w Ałma-Acie odbywa się wystawa rdzennych kazachskich ras – tazów i tobietów.

[link widoczny dla zalogowanych]

Narodowy skarb Kazachstanu… psy.
Naukowcy określili ich historię na cztery tysiące lat. Obie rasy w współczesnym Kazachstanie znajdują się na granicy wyginięcia. Tazy to wspaniała myśliwska rasa. W współczesnym Kazachstanie pozostało tych psów około 300 sztuk. Chociaż parę wieków temu było ich więcej niż 7 tysięcy.
Los innej rasy kazachskich psów - tobietów – jeszcze mniej godny pozazdroszczenia. Tej rasy pozostało zaledwie kilka sztuk.

Jak mówi przewodniczący „Klubu myśliwskich psów Kazachstanu” Konstatnitn Płachow, dziś jeszcze nie jest za późno żeby uratować te psy. Jednak za 5-6 lat zrobić już tego nie będzie można. Zgodnie ze słowami Płachowa do uratowania tego narodowego skarbu – jak postrzegane są tazy i tobiety – niezbędne jest wsparcie państwa.

Nie gorszy od innych ras.
Młody pies, który nie skończył jeszcze dwu lat, walczył z czterema wilkami równocześnie. Według Konstatntina Płachowa, żeby utrzymać i rozwijać hodowlę należałoby uzyskać około 1 miliona dolarów. Taka hodowla mogłaby wypuszczać około 100 szczeniąt obu ras w rok.

Istnieje zapotrzebowanie ze strony kazachstańskich służb mundurowych, jak policja, urząd celny, służba graniczna – to około 500 psów każdego roku. Obecnie Kazachstan kupuje psy służbowe w Europie, głównie w Niemczech, tracąc na to miliony dolarów.
Tymczasem według słów Płachowa, kazachski przy-otarny, strażniczy pies – tobiet, nie byłby gorszy od zagranicznych ras.

„W tym roku w obronie stada owiec zginęły dwa tobiety. Jeden z nich, młody pies, przystąpił do walki z czterema wilkami równocześnie. Sam jeden! To bardzo ważny wskaźnik – takie przypadki praktycznie nie zdarzają się u innych ras” – opowiada Płachow.
Prócz pomocy finansowej państwa, kynolodzy Kazachstanu liczą też na zmianę statusu hodowli rodzimych ras.

Na dzień dzisiejszy hodowla psów to hobby lub drobny, prywatny biznes.
Specjaliści jednak nalegają, by w Kazachstanie hodowli psów rodzimych ras nadać status „branży rolniczej”, tak jak hodowli innych zwierząt.

Jak wspominają staruszkowie, w przeszłości kazachscy czabani karmili szczenięta tobietów z drewnianych misek (it-ajak) wyłożonych skórą wilka, tak aby wilkodławy od dzieciństwa przyzwyczajały się, że zapach wilka to zapach karmy.
Zwycięzcą pierwszej wystawy kazachskich psów został tobiet Żandy-kara.

Obecnie kazachscy hodowcy owiec ponoszą ogromne straty z powodu działalności wilków.
Lokalne władze wypłacają w sezonie odstrzału do 10 do 40 dolarów za jednego zabitego drapieżnika. Specjaliści uważają jednak, że większy efekt przyniosłyby psy.
Dodatkowo tazy i tobiety są prawdziwymi pomnikami kultury i historii kazachskiego narodu i narodów ich praojców.

Naskalne rysunki na terenie Ałmatskiego rejonu świadczą o tym, że te rasy psów występowały na terenie obecnego Kazachstanu już 4 tysiące lat temu.

Jak wyjaśniają specjaliści wymieranie kazachskich ras chartów i wilkodławów spowodowane było czynnikami społeczno -ekonomicznymi.
Po rewolucji i głodzie w latach 30-tych Kazachowie przeszli od koczowniczego do osiadłego trybu życia, stracili swoje wielowiekowe tradycje, mniej polując i zmniejszając liczbę stad owiec.
W wyniku tego procesu potrzeba utrzymywania dobrych psów ciągle malała.

Prócz tego rasy zaczęły wymierać także z powodu biologicznych czynników. Było to przywożenie psów innych ras, nowe zakaźne choroby, wysoka śmiertelność szczeniąt, wykorzystywanie trutek w przynętach na wilki, lisy i inne drapieżniki, chów wsobny, krzyżowanie z innymi rasami, niszczenie nowo narodzonych suk.

Według danych „Klubu myśliwskich psów Kazachstanu” w Rosji, na Ukrainie, w krajach przybałtyckich, Niemczech i w Danii hodowanych jest około 200 sztuk środkowazjatyckich tazów.
Tak więc poza rejonem naturalnego występowania tej rasy odbywa się praca hodowlana mająca na celu zachowanie tej rasy.
To przypomina sytuację w Chinach – dzięki Anglikom, którzy zdążyli wywieźć i uratować chińskie psy, mieszkańcy ich rodzimego kraju mogą je jeszcze oglądać.


_________________________________

Inne zdjęcia kazachstańskich wilkodławów – tobietów:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[MOGUL]

[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]

N- POTAP- Zaravshan , o ile się nie mylę , będziemy mieć w Polsce szczeniaczki potomki kazachskiego TOBIETA ?

[kamil]

Sorki, że tak od czapy, ale przegladałem teraz jakąs Rosyjska strone i znalazłem takie zdjęcie...

[link widoczny dla zalogowanych]

Jak dla mnie to ta suka ma domieszkę wilka albo czegoś wilkowatego...

[kamil]

Czytam sobie ten post i wiecie czego mi brakuje na Naszym forum ?

Wykazu wszystkich znanych ras - Psów Środkowej Azj (ogólnie nazywanych jako CAO). Wielu z nas szczerze mówiąc gubi się w tych dociekaniach jaki pies i skąd.. Co jakiś czas pojawiaja się nazwy typu Tobiet, Sage Kochi, Turkmeński pies itp itd.
Ale nikt z Was nigdy nie podjął się stworzyc zwykłej tabelki - nazwa rasy, pochodzenie, specyfika, budowa.

Moim zdaniem to byłoby cos nowego czego inna strona o CAO nie ma.

Kieruję ten post do osób, które maja znacznie wieksza wiedzę i doswiadczenie z rasą niż ja.

Pozdrawiam,
Kamil

[MOGUL]

Te są piękne - widać dobrze żywią swoje psy ....

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil , ta suka z linku - to piękny egzemplarz - typowa pierwotna, dzika , sucha głowa- bardzo wyrazista - taka "liskowata " ---poszukam i dam Ci przykład podobnych -----
Tu jest IZARA :
[link widoczny dla zalogowanych]
a tu KABIR, syn ALTAJA ,Zwycięzcy Wystawy w 1967r.... ALTAJ był potomkiem turkmeńskiego aborygena Basar Beka - protoplasty hodowli CAO w Rosji / Leningrad /
[link widoczny dla zalogowanych]

Odnośnie tabelki to jest trudno o jednoznaczne określenia typu i budowy - według regionu - nie każdy Kraj z terenów środkowej Azji opracowal "SWÓJ " wzorzec...... z tutaj dostępnych jest przetłumaczony tylko Turkmeński /Ałabaj -wołkodaw / i Kazachski /Tobiet /
Nazwy oznaczają to samo tylko w różnych językach -czytaleś to ?
[link widoczny dla zalogowanych]

[Justyna]

Bardzo interesujące dla mnie było przeglądnięcie wszystkich 23 zdjęć….
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Psy tylko z jednego Tadżykistanu, a jak często bardzo się różnią…

Kiedyś widziałam psa bardzo podobnego do zamieszczonego tutaj – ale to był bezpośredni import z Turkmenii:
[link widoczny dla zalogowanych]

A ten nie wydaje się Wam podobny do zdjęć zamieszczonych w postach powyżej?
[link widoczny dla zalogowanych]

Jakby podobny do jednego znanego mi psiaka:
[link widoczny dla zalogowanych]

Te o ile pamiętam bardzo podobały się Kasi:
[link widoczny dla zalogowanych]

Nie jestem zupełnie specjalistą od psiej anatomii, ale zdziwiło mnie jak wiele z tych psów ma taką jakąś „lekką”/drobną kufę – w porównaniu z psami zwyciężającymi na ringach wystawowych CAO.
Na przykład te:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Faktycznie psiak z jasnymi znaczeniami nad oczyma robi duże wrażenie:
[link widoczny dla zalogowanych]

[MOGUL]

Ta czarna suka z pierwszego przykładu - to wyraźny przykład typu KLINOGŁOWEGO - wszystko się zgadza z opisem łabuńskiego ....,

[MOGUL]

[Justyna]

Kamil zajrzyj tutaj - jest troszkę więcej rysunków i zdjęć z tego artykułu.

[link widoczny dla zalogowanych]

Tekst artykułu jest "w tłumaczeniu" u osoby, która to napewno zrobi to wiele lepiej niż ja.

[basia]

Justyna, chyba nazbyt skromna jesteś

[MOGUL]

JUSTYNA , REWELACJA - TO JEST " TO " CZEGO NAM BRAKOWAŁO !!!! Twój wkład w szerzenie wiedzy o CAO przejdzie do historii ....czy ktoś poza Rosją ma to przetłumaczone na ojczysty język ? Czy wogóle ten tekst jest powszechnie znany- , wykorzystywany ..., propagowany wśród hodowców w samej Rosji ? A poza nią ?

[Justyna]