Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

Bruce · Gość

na to wychodi psa i suke! Very Happy

Psy naprawde takie agresywne do obcych psow? suki nie?

Justyna

Materiał dowodowy – ukochany pan z ukochaną azjatką na wakacjach.
Jak widać wszelkie zasady dobrego wychowania psa i utrzymywania dyscypliny, na wakacjach biorą w łeb. Confused

[link widoczny dla zalogowanych]

mysza

justynko! a gdzie ty sypiasz jak sunia jest w lozeczu???????????

Justyna

NESS

JUSTYNA psa jeszcze nie mam wiec sie nie wypowiadam co do suczek to gosc duzo prawdy napisal Laughing

Justyna

Przypomniał mi się taki tekst Owczarek Środkowoazjatycki. Hodowla i wychowanie –, jest na forum, tu nie tylko o dorastaniu Wink

, ale o różnicach między psem i sunią.
(tu całość tekstu):
http://www.ysolom.fora.pl/viewtopic.php?t=106&start=195

[link widoczny dla zalogowanych]

J.N.Myczko, W.A.Bjeljenkij

Owczarek Środkowoazjatycki. Hodowla i wychowanie

Fragment

„…Z młodymi psami-samcami ustawienie adekwatnych wzajemnych relacji okazuje się prostsze.
W pewnym momencie szczeniak-samiec decyduje się spróbować nie podporządkować się. Albo zapiera się tak, ze go nie ruszysz z miejsca, albo zaczyna warczeć, próbuje się odgryzać. Nie będąc upartym samiec na długo zapomina potem o nieposłuszeństwie.

Suki będąc z natury „bardziej twórcze” przysparzają o wiele więcej kłopotów. Rzadko kiedy suka na serio jest gotowa walczyć o swoją niezależność, ale praktycznie każda wymyśla mnóstwo „sprytnych podstępów”, żeby tylko dali jej spokój z tresurą i całą ta dyscypliną.

Usłyszawszy komendę suka zaczyna przedstawienie, jęczy jak wszystko ją boli. Tu „podstęp” jest przynajmniej jasny i oczywisty, ale często młode suki wymyślają jak „omamić” nawet doświadczonych właścicieli psów.

Oto przykład: jedną taką mądralę chodzić „po bumu” (?), ona robi parę kroków i wpada w pełną prostrację (prostracja stan krańcowego wyczerpania nerwowo-psychicznego; upadek sił; zobojętnienie; niechęć do życia, przygnębienie.): szklane oczy skierowane do nikąd, suka „zwala się” na właściciela tak, jakby on bez serca chciał ją zepchnąć w przepaść.
Właściciel w panice – szczenię ma załamanie nerwowe, przemęczyli biedne zwierzą tresurą i zajęciami, nie potrzeba jej biednej tego wszystkiego.
Suke puszczają wolno i ona w momencie szczęśliwa i wesoła rzuca się w wir zabawy z innymi szczeniętami i wyprasza u właściciela smakołyki.
Jakie tam nerwy, jakie załamanie nerwowe, po prostu pies co dopiero wymyślił wspaniały sposób „zarządzania właścicielem”. Jeszcze parę takich powtórek i ona wspaniale się nauczy, że jeśli chce się od niej czegoś nieinteresującego, nieprzyjemnego to powinna zacząć się bać. Ludzie zaraz zaprzestaną swoich głupot.

Otóż dlatego właśnie z suką należy pracować/wychowywać ja dokładniej niż psa-samca….”

Bruce · Gość

Kobity jak zawsze roboia problemy!!!! Laughing

u azjatow tez jak widać Laughing

Ale bez nich ciezko Sad

Justyna

Chciałam napisać parę słów refleksji na temat różnicy w zachowaniach psa i suki. Oczywiście moje refleksje mogą się okazać dla doświadczonych posiadaczy Azjaty oczywiste, ale może warto je opisać choćby dla osób, które dopiero zastanawiają się nad zakupem Azjaty i jeszcze nie zdecydowali, czy to ma być pies czy sunia.
Udało mi się poobserwować zachowania samców Azjatów (i Kaukazów) w trakcie kursu obrony. Suk wprawdzie „w akcji” nie widziałam zbyt dużo (jedną).
Oczywiście nie mogę być pewna czy to są typowe zachowania w podziale „ze względu na płeć”, to tylko obserwacje paru osobników. Rolling Eyes

Po pierwsze interesujące jest, że większość spotkanych Azjatów, szkolonych na ochronę i obronę to jednak samce.
Ciekawe, dlaczego – u spotykanych na szkoleniu ON-ów nie było takiego zachwiania proporcji płci.
Obcą suczkę widziałam tylko jedną, ale nie miałam okazji obserwować jej przy pracy – już zakończyła szkolenie i przyszła z właścicielką tylko po jakieś zaświadczenie.

Dla mnie – laika – pierwszą zauważaną, podstawową różnicą był…. głos.
Psy samce w większości wydawały z siebie „ryk”, który kojarzył mi się z nadciągającą burzą (wiem, beznadziejne skojarzenie).
Psy samce na widok pozoranta stały zazwyczaj na rozstawionych łapach i wydawały kolejne, pojedyncze głębokie szczekniecia takie haw- haw –haw. Dopóki pozorant się nie zbliżał na odległość 2-3 metrów po prostu najczęściej stały i ryczały (choć nie zawsze).
Wyglądało na to, że jakby „nie zapamiętywały się” w nienawiści do pozoranta, po prostu na niego czekały.
Suczka wydaje się być bardziej „pamiętliwa” i jakby dopadnięcie pozoranta, który wcześniej (nawet kilkanaście dni wcześniej) poszarpał członka rodziny na jej oczach – jest dla niej sprawą osobistego honoru, życiową misją.
Jeśli kogoś szczególnie znienawidzi to reaguje warkotem i postawieniem sierści nawet, jeśli dany pozorant z odległości paru metrów zrobi do niej „złą minę”.
Zaczyna o wiele wcześniej szczekać, szczeka częściej, mniej głęboko, wystawiając równocześnie często cały garnitur zębów na wierzch.
Jeśli Azjaty pracują „w parze” na dwu stanowiskach obok, to suczka pierwsza zauważa zbliżającego się w oddali pozoranta, w miarę jego podchodzenia, bardziej niż samiec szczeka, rzuca się w powietrze na uwięzi, odpycha w tył właściciela, zastawia go własnym ciałem, generalnie bardziej „szaleje” niż samiec.
Azjaty pracujące w parach wydają się być zestawieniem idealnym, wyraźnie obserwują swoje reakcje, nawet jak nie należą do jednego stada zaczynają bardzo szybko współpracować.
(Ale najlepsze zastawnie jakie widziałam to samiec Kaukaza i suka Azjatka).

Ale samce, gdy już dojdzie do „bezpośredniego kontaktu”, to znaczy pozorant szarpie na oczach psa jego właściciela, są po prostu straszne…
Po zobaczeniu kilku takich akcji poważnie się zaczęłam zastanawiać czy dam sobie radę z silnym, dorosłym samcem, czy w momencie ataku na wroga w ogóle mam szansę wpłynąć w jakikolwiek sposób na rozwój wydarzeń… (Choć może obawiam się dlatego że mam suczkę, przyzwyczajona jestem).
Trzeba pamiętać, ze wszystkie psy na kursie obrony są po pełnym szkoleniu z zakresu posłuszeństwa i mogłoby się wydawać, ze są absolutnie sterowalne.
Widziałam jak taki samiec poszedł na pozoranta, który „uderzał” członka rodziny - pies ciągnął parę metrów za sobą, po ziemi i błocie, dorosłego mężczyznę wiszącego na końcu liny.
Wielki chłop „jechał” za nim, nie puszczał taśmy tylko się wydzierał na psa (za co zresztą dostał opieprz od treserów).

Tego nie jestem pewna, takie przypuszczenie mi się tylko nasunęło po obserwacjach.
Niektóre samce azjaty jakby „bronią” znajomą suczkę. Jeśli suczka sama pracuje z pozorantem, a pies czeka w oddaleniu, to często pies zaczyna szczekać potwornie.
Suczka jakby reagowała bardziej na zagrożenie tylko członków rodziny, co tam się dzieje z ledwo poznanym kawalerem wydaje się być dla niej bardziej obojętne.
Ciekawe czy można odwrócić uwagę stróżującego Azjaty suczką w cieczce?

Ale mimo wszystko największe bezsprzecznie wrażenie zrobiły na mnie samce-Kaukazy. To jakby „wyższa liga” niż Azjaty.
Najczęściej robiły niesamowite na mnie wrażenie – i to z powodu wielkości jak i ogólnego wyrazu. Wyobraźcie sobie szczupłego, sprawnego, skocznego Kaukaza o wadze 98 kilogramów. Z kopiowanymi uszami i takim „wzrokiem”, że jakbym weszła w nocy na jego teren i go zobaczyła naprzeciw to by mnie na pewno nie ugryzł – zmarłabym wpierw na zawał serca, w sekundzie.

Podsumowując te moje luźne refleksje o różnicach pomiędzy psem i suczką Azjaty:
Suczka wydaje się być bardziej „efektowna w swoich działaniach”, ruchliwa, jest bardziej „zażarta”, pamiętliwa, złośliwa i bezwzględna. Jest tak „zażarta”, że atakujący może ją lać „po łbie”, a ona nie zauważa.
Samiec natomiast, wydawałoby się bardziej wyważony, statyczny, gdy podejmie decyzję o ataku idzie po prostu „jak lokomotywa”, nie ma zmiłuj. I chyba trzeba nie miesięcy, lecz lat szkolenia, żeby atakującego samca-Azjatę wyhamować – jeśli to w ogóle możliwe (przez wyhamowanie mam na myśli puszczenie pozoranta jak to na rozkaz, siadając robią ON-y). Samce w bezpośrednim starciu robią o wiele większe wrażenie, szczęka mi z wrażenia czasami opadała.

Dlatego tez coraz bardziej i bardziej się zastanawiam czy jednak w przyszłości nie powinnam raczej pozostać przy suczkach, bo mogę mieć niewystarczająco „silną rękę” dla twardego psychicznie samca-Azjaty. Nie sądzie, ze samca tego typu można sobie z łatwością bezwzględnie podporządkować.

Oczywiście powtórzę – moje refleksje i obserwacje są typowo amatorskie, nie jestem treserem i nigdy wcześniej nie uczestniczyłam w szkoleniach psów na obronę. Mogę mylnie interpretować to co widziałam.

MOGUL

Justyna

Mogul – nie pytałam i nie zapytam o „wyjaśnienia” treserów - pozorantów z jednej prostej przyczyny – ja z nimi nie rozmawiam…. Sad

Nie dla tego, że ich nie lubię, tylko mi „nie było wolno”.
Na szkolenia chodziliśmy rodzinnie. Ja pracowałam z suczką, a od kontaktów (ograniczonych) z treserami był mąż i syn.
Po prostu suka nie powinna widzieć, że sobie przyjaźnie gadam z pozorantami, a potem oni mnie atakują. Zakazane było mieszanie psu w głowie.
Szkoda to wielka bo treserzy i pozoranci po każdej pracy psów zbierali się i dokładnie omawiali reakcję każdego psa, zastanawiali się dlaczego, jakie ćwiczenie powinno być następne i tak dalej. Czasami takie „omawianie” między nimi trwało dłużej niż sama praca psa.
Przysłuchiwał się przeważnie mój mąż, który jako „istota aspołeczna” niewiele potem był mi w stanie przekazać. Confused

Tak, że niestety Mogul, szczegółów z ich opinii czy obserwacji przekazać nie mogę.

Sylwia

MOGUL

Justyna

Mogul, ale mnie wymęczasz Laughing

MOGUL

maria

O wlasnie Mogul. Mi sie zdaje, ze Mucha nie dala by mu nawet szansy siegnac po noz Twisted Evil

Ja nie mam zadnych doswiadczen z realna obrona, jednak moja humorzasta sucz zdecydowanie nie nabiera zaufania nawet po dluzszej rozmowie z gosciem w domu. Kosak swiadkiem - wprawdzie nie rzucila sie do gardla, ale musial zaprzestac nierozwaznych gestow (mimo, ze nie byly ani w moja strone, ani tez sam Kosak nie znajdowal sie w poblizu).