Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

karanuker

Gdy ktoś powie o moich psach że to kundle, to ja też się nie obrażę, bo znam bardzo dobrze wartość moich psów i ich niedostaki.

Za tydzień będzie tutaj organizowana wystawa psów klubu "cani da presa", nie uzana przez ENCI, jednym z sędziów będzie hodowca CC, który 3 razy zdobył tytuł Zwycięzcy świata z psem mającym dyskwalifikujące wady, on sam to powiedział. Roberta tam jedzie.
To poważny klub, wydaje czasopismo "cani da presa" dostępne w kiosku, tak jak na przykład "Il mio cane - Mój pies". Do oceny np. dogów argentyńskich zaprosili ojca tej rasy i jej odtworzyciela. Tak starają się organizować wystawy.

maria

Justyna bije poklony Very Happy

Jestes wspaniala Cool

MOGUL

Pozwole sobie przytoczyć wstęp do opisu " RASY " z [link widoczny dla zalogowanych] który w kontekście aktualnej dyskusji wydaje mi się jak najbardziej właściwy.

CZY MOŻNA NAZWAĆ "RASĄ" ?

Czy można nazwać "RASĄ" w ogólnie rozumianym tego słowa znaczeniu, bardzo różnorodny, aborygenny PSI ŚWIAT, rozprzestrzeniony na ogromnym obszarze Azji Środkowej /ok. 6000 000 km/2/ , przewyższającym swoimi terytorialnymi, klimatycznymi i geograficznymi parametrami wiele innych Państw razem wziętych ?

Czy znacie dużo ras , których historia liczy tysiąc lat ???
A za plecami Owczarka środkowo azjatyckiego stoi co najmniej 40 wieków.!!! spróbujcie wyobrazić sobie tę otchłań czasu........

Przypadł mu bardzo niełatwy los:
surowy kraj , nieprzerwany czas prób i wieczny wróg -- wilk.!!!
Azja Środkowa z której pochodzi, to ogromny region , obejmujący: Turkmenistan, Tadżykistan, Uzbekistan, Kazachstan, Kirgistan, tereny nad- kaspijskie i ałtajskie stepy.
Były to górzyste krainy: Tybet, Tien – Szan, Pamir, i Wielki Step, przez które wiek za wiekiem przechodziły plemiona i narody.
Na tak rozległym terytorium , gdzie żyje wiele ludów o różnej historii, języku i kulturze, gdzie leży PAMIR, dach świata, i inne masywy górskie, gdzie są równiny, doliny, stepy, surowe pustynie, gdzie jest różny klimat --- od umiarkowanego do sub-tropikalnego ---, i różnorodny krajobraz, egzystowały od zamierzchłych czasów, rozliczne populacje psów RÓŻNYCH TYPÓW, które nie tylko miały różnych przodków, ale były również wykorzystywane do różnych celów, zawsze związanych jednak z koczowniczym trybem życia zamieszkujących na nim ludów
Każdy z tych narodów mając swoją historię , kulturę i tradycje miał również "SWÓJ TYP" psów - najbardziej wpisujący się w system ich surowego życia ---- przez wieki doszlifowywana budowa anatomiczna, stała się odpowiednia do warunków zamieszkania i typu wykonywanej pracy, dlatego oczywistym stało się występowanie, w zależności od sposobu użytkowania i regionu zamieszkania , kilku odrębnych typów psów, a każdy z nich był przecież -- azjatyckiego pochodzenia. !

Już w roku 1927, prof. S.N. Bogolubski opisując psy TURKMENISTANU, pisał :
"ogólna struktura i budowa ciała nie są jednakowe, spotyka się psy limfatyczne, masywne, bardzo przypominające Bernardyny, i psy bardziej suche.
Te różnice dają się najlepiej zauważyć w stopniu zaznaczenia fafli, fałdach skóry, lekkości biegu. Psy te mogą stać się podstawą kilku linii różnego typu. "
Ze względu właśnie na dużą rozmaitość typów nie można wyodrębnić z nich , tylko jednego i jednoznacznie stwierdzić:
OTO PRAWDZIWY ŚRODKOWO-AZJATYCKI –WOŁKODAW,
TU JEST JEGO MIEJSCE,
I TYLKO TAKI MA BYĆ" /Myczko/

MOGUL

maria

Chodzi mi o to wlasnie, zeby przy czysto teoretycznym rozwazaniu kierunku rozwoju rasy, jej wad czy tez wspolczesnych wypaczen, pamietac o jej roznorodnosci zaleznej od regionu - czyli to co Mogul zawsze glosilas. Czyli pamietac, ze to nie jest jeden spelniajacy (lub nie) warunki azjata, a rozniace sie od siebie typy (a roznice to przeciez nie tylko kolor, to tez pewne roznice w sposobie zycia, pracy, a co za tym idzie zachowania). Z reszta mowie chyba oczywistosciach Embarassed

Choc mam wrazenie, ze usilujac czasem uproscic i upchnac do wspolnego mianownika - pomijamy co nieco.
Mamy juz opis tadzycki, moze Justyna znajdziesz tez cos bardziej na wschod? Iran, Afganistan? O ile takie opisy sa?
Oczywiscie jesli bedziesz miala dosc czasu, ochoty i poczucia misji ksztalczenia ciemnych skrzywdzonych przez reforme oswiaty Wink

maria

Cos mi sie pokickalo z tym postem Rolling Eyes

MOGUL

Maria, zawsze głosiłam i podtrzymuję , dlatego zaczęliśmy pisać o różnych zachowaniach i reakcjach , żeby je według tego pogrupować, taki był mój ukryty cel, bo typ to nie tylko eksterier ale i podobne zachowanie , jak je poznamy to będzie łatwiej dobierać pary.

Aha, odnośnie typów Turkmeńskich, tadżyckich etc, to znaleść dalsze opisy będzie trudno, po prostu pierwsze ekspedycje , pomiary i opisy wykonywane były głównie w Turkmenii , i tam też staraniami miłośników opracowano wzorzec, stąd też ta popularność tego regionu, W innych regionach nie było
niestety badaczy , stąd " biąle plamy." ......

Znalażlam tylko to:

CHARAKTERYSTYKA według REGIONÓW WYSTĘPOWANIA :
O TADŻYCKICH psach pisze się że z Tadżykistanu mniej chorują, lepiej przystosowują się do różnych warunków, są bardziej żywotne i agresywne.
Krzyżówki psów pochodzenia Tadżyckiego z psami przywożonymi z Turkmenii dają dobre rezultaty.

KAZACHSTAN: psy lżejsze niż w Tadżykistanie, gdyż ujawnił się wpływ chartów.
W połowie XIX w, nagminne stało się dolewanie krwi górskich chartów , chociaż na ten temat zdania również są podzielone ..
....
TURKMENIA: średni poziom pogłowia , pod względem eksterieru wyrażnie wyższy. Literatura głosi że najlepsze , najczystszej krwi pogłowie owczarków środkowoazjatyckich skupione jest właśnie w Turkmenii. ( hodowle karakułów , Amu Daria i Talimardżan ).
I tu zdania również są podzielone, niektórzy uważają że na terenach górzystych, trudno -dostępnych dla badaczy a jednocześnie odizolowanych od niszczących rasę czynników ...... żyją najwspanialsze okazy.

UZBEKISTAN: psy z Uzbekistanu są częściowo podobne do Tadżyckich i częściowo do Turkmeńskich , albo ich mieszańców. Częste przypadki wywozu turkmeńskich psów (szczeniąt/ a nawet dorosłych ), zwłaszcza bojowych. do Uzbekistanu. ..
Wpływ psów Turkmeńskich na pogłowie Uzbekistanu jest bardziej znaczący niż psów z innych Republik.

KIRGIZJA : nikt z kynologów nie zajmował się psami z tego Regionu. Kirgizki pies czabanów, tzw. Kirgizki Wołkodaw, na przestrzeni wieków ukształtowały się w odrębną rasę , jednak do tego czasu nie ma ani jej standardu ani opisu.

AFGANISTAN. Podobno do Afganistanu razem z Bajskimi stadami odeszły najlepsze Owczarki środkowo azjatyckie .

Stada Bajskie były najlepsze, miały najlepszych czabanów jak również najlepsze psy.
Poza tym warunki życia w Afganistanie są bardzo surowe i istniejące do chwili przybycia baskijskich kierdli , pogłowie miejscowych psów przeszło twardy naturalny dobór.
Oznacza to że charakteryzowało się ono dużą żywotnością , siłą i odwagą...
Połączenie z psami bajskimi, znacznie poszerzyło pulę genową w niczym jej nie pogarszając. Dzisiejsze pogłowie, jest dosyć wyrównane w typie i wysokiego poziomu.

maria

Rzeczywiscie - nic tylko eksplorowac... Zeby tylko taka mozliwosc byla Smile

Sprobuje wybadac czy jacys znajomi nie wybieraja sie w te rejony, moze jak rozsieje wici zeby przywozili zdjecia psow, to jakies do nas trafia? Pewnie predzej czy pozniej cos sie znajdzie, zgodnie z teoria szesciu krokow.

MOGUL

No to był dobry pomyśł i niech wezma szczeniaka do bagażnika.........
Macie linka z IRANU:
[link widoczny dla zalogowanych]

LUIZA, jak Ci sie podobaja te " liski " ? Ciekawe jaka ocenę uzyskały by te Irańskie Azjaty u szanownego eksperta Iwanowej......

Justyna

Oj, coś chyba nikt nie zauważył, że tak właściwie to tekst był o walkach psów… Sad

Justyna

Maria, ten rejon jest podobno w chwili obecnej niebezpieczny i raczej trudny do zwiedzania. Turkmenia stała się krajem, gdzie dzieci, co rano przed lekcjami odmawiają modlitwę za prezydenta.
Rodziny rosyjskie i inni cudzoziemcy wyjechali/wyjeżdżają zostawiając na miejscu bardzo często dorobek całego swojego życia. Tak mi przynajmniej opowiadała moja szefowa, której mąż jest Turkmenem.
Jedynym krajem, gdzie podobno jest w miarę bezpiecznie jest Uzbekistan.

A jeśli chodzi o artykuły, powiem szczerze, że wybieram je do tłumaczenia „losowo” – nie mam zbyt dużo czasu na wielkie poszukiwania. Embarassed

Artykuły są dostępne różne, reprezentujące najróżniejsze punkty widzenia.
Chyba wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że zarówno w Polsce jak i w innych krajach – tyle ile hodowców i właścicieli Azjatów, tyle odmiennych opinii o rasie. To jak już wspominałam, robiło mi wielki „mętlik” w głowie. Ale takie różnice to chyba nie katastrofa…

Tak dla zrównoważenia Smile

mogę powiedzieć, że mój nowy „idol ludzki”, (bo nadal jestem Samozwańczym Prezesem Fan Clubu Misiopandy) - ma troszkę inną opinię niż ta przedstawiona w artykule.
Ta starsza pani to największy miłośnik i znawca Azjatów jakiego do tej pory miałam tu okazję potkać. Ta uważa z kolei, że czystych Aborygenów już w większości krajów rejonu Azji Środkowej nie ma. Jednym z jej zadań w życiu było podróżowanie po tym rejonie, opisywanie rasy, przywożenie Aborygenów do wzmocnienia hodowli w czasach ZSRR.
Ona miała u siebie, o ile pamiętam Aborygeny z Kirgizji.
Powiedziała mi ostatnio, że większość tych obecnych „Aborygenów”, szczególnie z Kirgizji i Tadżykistanu są bardzo blisko spokrewnione z psami rosyjskimi, albo Bóg jeden wie z czym jeszcze. Powiedziała, że 20, 30 lat temu psy w tym rejonie absolutnie tak nie wyglądały (ma setki zdjęć).
Z kolei ona uważa, że tylko te dobre, poważne, nie nastawione wyłącznie na kasę, hodowle rosyjskie są w stanie „uratować” tą rasę.
„I masz tu babo placek” – każdy swoje… Very Happy

Natomiast zgadzają się przynajmniej w jednym – „typ wyłącznie wystawowy”, czy „typ wyłącznie do walk” to nie jest to o co chodzi w odrodzeniu/utrzymaniu rasy.
Nawet jako „nerwowa staruszka” zaczęła pomstować, że Azjaty powinny chodzić tylko na „swoje” wystawy, a nie porównywać się z wystrzyżonymi pudelkami.

Tak, że jak widać – ile osób – tyle opinii…
Ale co tam, postaram się wykopać coś nowego do tłumaczenia.
Pozdrowienia dla wszystkich! Very Happy

MOGUL

karanuker

Na taką podróż na jaką pojechał Arunas, kobieta nie ma szans (organizowałam taki wyjazd, ale zrezygnowałam, bo mi nie w smak zostać w hotelu w mieście). Po prostu nie wolno kobietom. Także kobiety jeżdżące do krajów Azji, to tylko w miastach sobie mogą popatrzeć na dworniaszki, bo do otar to im nie wolno.
To co pisałam, że w tych krajach w miastach, są dokładnie takie same hodowle jak w Rosji czy w Polsce, czy gdziekolwiek indziej, czyli gdzie te aborygeny!??? W otarach to co innego, bo są psy użytkowe, takie jak od zawsze.

Co do wystaw, to w takim razie po co w ogóle wprowadzać azjatę na ring, jeżeli nie idzie się do porównania z innymi rasami. Na ringu azjatów obowiązują dokładnie takie same prawa jak na ringu pudli. To albo uczestniczyć do końca, albo wcale.

maria

Pewnie, ze trudno tam sie znalezc i niebezpiecznie, ale mam grupe szalonych znajomych i ich znajomych, ktorzy regularnie wypuszczaja sie na takie wyprawy. Nie wiem czy w tym roku znajdzie sie wyprawa w tamte rejony, moze jesli nie to w nastepnym. I niekoniecznie sa to kobiety Smile

Ogladalam jakis czas temu slajdy z Uzbekistanu, niestety byla to epoka dla mnie przedazjatowa, wiec niestety nikogo nie prosilam o zdjecia psow Sad

Z tym szczeniaczkiem to niezly pomysl Cool

Tylko musialby sie zmiescic w plecaku Rolling Eyes

MOGUL