Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

basia

No widzisz, co zrobiłam najlepszego Rolling Eyes

Muszę teraz to odkręcić Wink

Może po pierwszych szczeniaczkach zrozumie, że boćki nijak się do tego mają Laughing

kamil

no własnie...cała zwierzyna ma zakaz. Ostatnio także zaczął mi pomagać przy kopaniu trawnika...wyjada z pod łopaty białe larwy i jakies glizdy

kamil

a no i zapomniałem...Tydzień temu teściowej przyniósł na taras martwego Wróbla dzień później mi i żonie pokazał jak się z takim bawic...

rosomak

Gorsza sprawa jest z dzikami - te mają krótkie nóżki i nie osiągają takich prędkości. Mają natomiast zębiska i są nerwowe z natury - choć tutaj pewnie rosomak może coś więcej powiedzieć (sądząc po broni długiej jaką posiada Very Happy

).

Ulubionym zwierzakiem do polowań dla naszej Azjatki są jaszczurki i węże.
Normalnie "na łeb dostaje" jak je widzi, nie wiem dlaczego Rolling Eyes

Wypracowała sobie nawet "metodę połowu" w suchej trawie. Bierze jaszczurki na słuch. Biegnie za jaszczurką, a jak ta chowa się w trawie i zastyga, to sunia staje w miejscu gdzie ostatni raz ją słyszała, opuszcza głowę, słucha, a potem przytupuje gwałtownie przednimi łapami.
Jaszczurka zrywa się przestraszona (szelest) i następuje "ostatni skok Azjaty" Laughing

Węży się bardzo boję - bo wydają mi się groźniejsze dla psa niż dla człowieka. Człowiek ma zazwyczaj wysokie buty, trudne do przegryzienia, a pies gołe łapy...
W razie zagrożenie trudno podnieść Azjatę i uciekać Rolling Eyes

[/quote]

Rosomak nie poluje na grubego zwierza, Rosomak strzela tylko(no prawie Very Happy

) na strzelnicy.
Mam dziadka z "lasu", ojca z "lasu", babcię z "lasu"...., nie babcia nie Very Happy

, a ja postanowiłem "zejść z drzewa" i nie strzelam już do zwierzaczków, przerwałem rodzinną tradycję Very Happy

.

Mucha łapiąc jaszczurki przypomina psy ze stepu, które musiały same zadbać o własny żołądek, więc może to spuścizna po przodkach, faktycznie ciekawe co by się stało gdyby wynalazła sobie jakiegoś jadowitego gada Shocked

, czy instynkt podpowiedział by jej aby tego nie ruszać Shocked

.

Justyna

Rosomak - jak wspomniałeś o kurach sąsiada (post w galerii) to mi się taki fragment tekstu przypomniał - o Azjacie i kurczaczku. Smile

To fragment artykułu Natalii pod tytułem "Mój Ałabaj".
Chyba tego nie tłumaczyłam wcześniej, ale szczerze mówiąc już nie pamiętam - starość nie radość Sad

Natalia Karasjewa

Mój Ałabaj
fragmenty z [link widoczny dla zalogowanych]

Nie jest myśliwym

"....Jak wiadomo Azjaty są wspaniałymi myśliwymi. Zarówno w swojej historycznej ojczyźnie, jak i u nas w Rosji, żyjąc swobodnie lub na długich spacerach urozmaicają swój jadłospis różnymi „zdobyczami”.
Dżoj, który od dzieciństwa był „nieprawdziwym Azjatą” – nie jest w stanie skrzywdzić żadnej małej, żywej istoty, a tym bardziej jej pożreć.

Wyjechałam z Dojem za miasto, tak aby swobodnie pobiegał. Przechodzimy przez małą wioseczkę, zaczyna się zmierzch. Widzimy staruszkę, która zwołuje swoje kury i pisklęta. No i jak to bywa u starszych, samotnych ludzi zagadała do mnie. Tak po prostu – porozmawiać. Przy końcu rozmowy pożaliła się, że zaginęło jej jedno z kurcząt, widocznie odeszło za daleko, lub coś je zjadło.
Od wieku szczenięcego uczyłam Dżoja poszukiwania zagubionych rzeczy. Szukał i znajdował. Za zgodą staruszki dałyśmy Dżojowi powąchać innego kurczaczka i wysłałam go bez smyczy na poszukiwania we wskazanym kierunku.

Mordę miał bardzo zakłopotaną. Czegoś TAKIEGO jeszcze nie szukał. Babcia też specjalnej nadziei na sukces poszukiwań nie miała, ale nudno jej było, a to zawsze jakaś rozrywka. Choć jak potem się przyznała, była pewna, że jeśli nawet pies znajdzie zgubę to i tak natychmiast kurczaczka zje.

Pies zboczył z wyznaczonego mu kierunku, no myślę, głupka z siebie robi, niczego nie znalazł, udaje, że się stara. Ale patrzymy – idzie z powrotem Dżojka – coś bardzo ostrożnie niesie w paszczy. I do rąk mi podaje. Otwiera paszczę – a tam kurczaczek. Ten sam, zaginiony. Przestraszony, ośliniony, ale żywy i idealnie zdrowy. Ani jednego piórka nie złamał...."

______________________________________________________
A jak się rozpędziłam to przetłumaczyłam też kawałek dalej Rolling Eyes

Pasuje chyba do tematu "Azjata w życiu codziennym" Very Happy

Natalia Karasjewa

Mój Ałabaj
fragment

Ochroniarz

Noc. Lato. Izmaiłowski park leśny. Nie śpiesząc się idziemy ścieżką, Dżoj ma około roku. Jeszcze szczenię zupełne, ale już wzbudza respekt.
Przyczepiły się do mnie dwie młode panny i stanowczo nietrzeźwi mężczyźni.
Z jakimiś oczekiwaniami, żebym poszła razem z nimi. Na wszelkie sposoby im objaśniam, że mi nie po drodze, idę w inną stronę – oni nie rozumieją.
A Dżoj gdzieś w krzakach przepadł. Nie widać go zupełnie.
Na koniec u nich widać cierpliwość się wyczerpała, podnoszą głos, wymachują rękami.
A tu nagle krzaki się rozsuwają, powoli wychodzi mój roczny szczeniaczek, wpycha się pomiędzy nas i uważnie na nich patrzy. Po porostu patrzy w oczy, po kolei – to jednemu to drugiemu.

W życiu nie widziałam, żeby ludzie tak szybko trzeźwieli.
Jeszcze jakiś czas nie mogłam się uwolnić od nich – już trzeźwych, ale bezustannie przepraszających.
To był pierwszy raz, kiedy Dżoj pokazał swoje cechy obrońcy. Nawet teraz „załatwia sprawę” praktycznie jednym spojrzeniem lub ostrzegawczym warkotem – jeszcze nie było chętnych, którzy w takiej sytuacji chcieliby zagrozić komukolwiek z naszej rodziny lub terenowi przez niego ochranianemu.

Rozpoznawanie

Dżoja wychowaliśmy z wielką miłością, troską i odpowiedzialnością, tak jak czasami nawet nie są wychowywane własne dzieci.
Zna i rozpoznaje dużą ilość nazw różnych rodzajów żywności, przedmiotów, trochę nazw ras psów i wygląd ptaków.
Reaguje na każde znane mu słowo, na wyrażenie oczu, intonację. Dla dokładnie obserwującego człowieka, takiego, który rozumie psy, od razu jest zrozumiałe, co pies chce przekazać.

Siedzimy z mężem w domu, co dopiero dostaliśmy pewną sumę pieniędzy i myślimy co należy kupić w pierwszej kolejności.
Dżoj właśnie nadszedł, leży obok, słucha. Już nie pamiętam, o czym konkretnie była mowa, ale sens naszych rozważań sprowadza się do następującego: „Z jednej strony trzeba kupić, ale z drugiej to bardzo drogo”.
Na koniec rozmowy mąż mówi „Trzeba by to zrobić, ale i „ropucha dusi”…
Dżoj się zrywa, sekundę uważnie wpatruje się w męża i wybiega na zewnątrz. Zaraz rozlega się jego głośne, „informujące” szczekanie – jasno widać, że pies chce pokazać coś związanego z naszą wcześniejszą rozmową.

Wyobrażacie sobie? – wyszliśmy do niego i widzimy, że Dżoj pokazuje nam ROPUCHĘ, która akurat zaszła na nasze podwórko!!! Zobaczywszy nas jeszcze raz zaszczekał pytająco, jakby „Ta ropucha?”

- „Ta – mówię – Dżoj to ta”. A od ataku śmiechu wyprostować się nie mogę.

Rozpoznawanie - 2

Przyjechaliśmy z Dojem do Moskwy naszym starym, szarym „Moskwiczem”. Załatwialiśmy sprzedaż naszego moskiewskiego mieszkania, zakup nowego „Moskwicza” i domu na wsi.
Wpierw kupiliśmy nowy samochód. Mąż przyjechał nowym „Moskwiczem” na podjazd, postawił nowe auto obok starego.
Oczywiście trzeba Dżojowi pokazać nowy nabytek.

Całą rodziną poszliśmy Dżojowi pokazać nowy samochód. Podprowadzamy do nowego, pięknego auta, pokazujemy:
„Patrz Dżojka – to nasz samochód!”

W oczach Azjaty zobaczyliśmy wyraźnie „Czy wszyscy gospodarze w kupie poszaleli???!!!??? Przecież to N-A-SZ SAMOCHÓD!!!!!”
I usilnie ciągnie nas do starego, ale dobrze znanego „Moskwicza”, trąca go łapą, wszelkimi sposobami próbuje nam pokazać gdzie on się znajduje.

Green

Opowieść z kurczaczkiem pierwsza klasa Laughing

Mam nadzieje że mój szczeniaczek też będzie mnie rozumiał bo na razie jakoś nam nie po drodze. Tępy jakiś albo z panem coś nie tak Laughing

Justyna

rosomak

" Ani jednego piórka nie złamał...."

To tak jak mój Łabek, słowo daję Very Happy

, też ani jednego piórka nie złamał, tylko trochę trudno mi to udowodnić, no co ….przecież nie będę pokazywał co zostało...... Embarassed

basia

No tak, niezłamane piórka fruwały wkoło Laughing

Justyna

No cóż

.... pocieszmy się tym, że autorka sama napisała, że taka delikatność dla kurczaczków jest u Azjaty czymś nietypowym Very Happy

Justyna

Jak się dziś wieczorem rozpędziłam to następna historia z życia Azjaty. Tym razem autorką jest Ludmiła Barbolina.

fragmenty z [link widoczny dla zalogowanych]
Autor Ludmiła Barbolina

"...Wczesną wiosną Borys, razem ze swoim owczarkiem środkowoazjatyckim Bakshą spacerowali wzdłuż brzegu niedużej rzeczki.
Lód na rzece zaczął już się łamać i schodziły kry. Nagle Baksha się zaniepokoiła, wyciągnęła się jak struna wpatrując się w coś na połamanym lodzie.
Ostro rzuciła się w dół, skoczyła na krę, przeskoczyła na następną, chwyciła coś w żeby i pomknęła z powrotem.

Wszystko stało się tak nagle i niespodziewanie, że właściciel nawet nie zdążył przestraszyć się o los swojej ulubienicy.
Tymczasem Baksha wyskoczyła na brzeg i oddała w ręce ukochanego właściciela to, dla czego ryzykowała zdrowiem, a może i życiem – MAŁEGO SZCZENIACZKA, wyrzuconego prawdopodobnie na łamiący się lód, skazanego na niechybną śmierć.

Pies cały wręcz promieniał dumą z powodu swojego czynu i litością dla małej, bezbronnej istotki. Razem z właścicielem pobiegli do domu – nie wiadomo kto z nich bardziej dumny. Czy Baksha, czy Borys – dlatego, ze JEGO PIES, przez niego wyhodowany i wychowany dokonał takiego bohaterskiego wyczynu!

Los maluszka dalej także ułożył się szczęśliwie – ogrzano go i nakarmiono, trafił w troskliwe ręce nowych właścicieli...."

rosomak

Prawdę mówiąc znając swoje piesiory ja bym te teksty o kurczaczkach między bajki włożył, mam wrażenie że to propaganda typu Kapitan Żbik, ale zawsze to miło poczytać jakie pieski inteligentne, ale niczego nie można wykluczyć Very Happy

Dając dzisiaj psom jeść tak sobie myślę, jak bardzo psy uzależniamy od siebie, psy czasami ledwie nas tolerują, nie lubią się przytulać, głaskać miziać, Azjata/przynajmniej mój Łabek/ to nie typ kanapowca, jakie te psy były w swoim naturalnym środowisku, karmione okazjonalnie, na własnym rozrachunku, w tedy to musiały być na prawdę psy niezależne.
Szkoda, że nie można ich trzymać i obserwować w naturalnych warunkach, pewnie wtedy by pokazały, jakie są naprawdę.

Justyna

rosomak