Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

basia

Zak, czuję się usatysfakcjonowana Very Happy

basia

Zakirchan - usunięty

Zakirchan - usunięty

natta

Zakirchan - usunięty

Kobity się biją a chłop winien Laughing

O co się dziewczny pokłóciły?

Zakirchan - usunięty

No parę razy to się już w życiu upiłem, pierwszy raz zadowoliłem.

basia

natta

Zakirchan - usunięty

natta

Zakirchan - usunięty

Natta, oczywiście, że doszło, ale Hakim nie jest pod tym względem taki zły, ma od dziecka wpojone parę komend, które pomagają w takich sytuacjach, daje się opanować, gorszy był mój ON, który zachowywał sie jak pittbul, chwytał i nie puszczał szarpiąc głową na boki, a co więcej miał zwyczaj schodzenia innemu psu do nóg (złamał nogę rotweillerowi pod którym leżał). Takie zachowanie powoduje bardzo duże uszkodzenia u drugiego psa.

Weź pod uwagę, że duża część azjatów w Polsce pochodzi od psów używanych do walk (dotyczy to większości psów Tabunowej Rabyszko oraz Tarasiewicza), które były wożone na przykład na walki do byłej Jugosławi w latach 90.

Najbardziej boję sie o małe cięte psy (z reguły teriery), które same atakują i nie odpuszczają bo tutaj rzeczywiście istnieje ryzyko poważnych uszkodzeń i dlatego Hakim prawie zawsze nosi kaganiec.

Mogę jeszcze dodać, że bardzo niebezpieczne są kolczatki bo psy podczas bójki potrafią się nimi szczepić (ludzie często odwracają je na drugą stronę) i wtedy jest tragedia psy nie mogą się rozdzielić i trzeba pakować im ręce dosłownie między pyski.

Justyna

Tak mi się przypomniał tekst wspominający o rozdzielaniu psów:
http://www.ysolom.fora.pl/niepisane-prawa-fragm-t493.html

NIEPISANE PRAWA (A.Wlasienko)
Fragmenty
5. Jeżeli już zdarzyło się, że psy zaczęły walkę, należy je rozdzielić. Ale każdy właściciel – tylko swojego psa. Obce psy łapać wolno tylko w wyjątkowych sytuacjach: jeżeli właściciel jest bezradny, a duży pies zaatakował małego czy szczeniaka.

Psy należy chwycić za ogony (a jeśli ogon jest kopiowany, to za tylne nogi) i ciągnąć oba równocześnie starać się je podnieść do góry. Ale nie ostrym szarpnięciem, zwłaszcza, kiedy psy się mocno chwyciły, ponieważ rany mogą być bardziej dotkliwe.
Jeżeli uniesione w górę psy, mimo wszystko nie puszczają przeciwnika to najlepiej je zanurzyć do wody (albo, zimą wsunąć w dół w głęboką zaspę), lub owinąć im głowy kurtką, lub też zaciągnąć smycze na szyjach i zacząć podduszać. Można próbować rozewrzeć szczęki drewnianym klinem(klin należy próbować wsuwać z tyłu szczęki, za kłem i naciskać w dół).

Psa nie należy odciągać w sytuacji, kiedy jeden trzyma drugiego za nogę lub za gardło, a także wtedy, kiedy duży pies zacisnął zęby na małym. Wtedy nie należy szarpać psa, ponieważ może dojść do poważnych urazów.
Przed próbą rozwarcia szczęk, obowiązkowo należy przytrzymać głowę psa (za uszami, lub za policzki).

Zrozumiałe jest, że przy starciu dwóch dużych psów właściciele mogą sobie sami nie dać rady. Dlatego, w miarę możliwości należy im pomóc, przed tym oczywiście przywiązując swoje psy.

Walić w rozwścieczonego psa, czy szarpać go po czułej nagiej skórze pod pachą wydaje się być bezsensownym.
Rozłącznie ich przez ciągnięcie za obroże jest najgorsze – parę dziur w dłoniach prawie gwarantowane.
A rzucać się pomiędzy psy, zasłaniając ukochanego zwierzaka własnym ciałem (przy czym, jednocześnie przyciskając go do siebie ramionami i uniemożliwiając mu jakąkolwiek obronę) to już głupota, gdzie instynkt nie daje żadnej szansy rozumowi.
A taki obrazek pewnie jest wam znajomy? Duży pies podbiega do maleńkiego (albo szczenięcia), przy czym wcale nie przejawia jakiejkolwiek agresywności.
Właścicielka małego pieska z rozdzierającym duszę piskiem podrzuca swój skarb szarpnięciem smyczy do siebie, łapie na ręce i próbuje zwrócić się do nadbiegającego dużego psa plecami.
Nawet człowiekowi, który tylko pobieżnie zna psia psychologię, łatwo przewidzieć prawdopodobny dalszy przebieg zdarzenia.
W zwierzęciu budzi się instynkt pogoni (a za tym instynktem idzie i agresja), podskakuje…. Rezultat: zraniony mały piesek albo szczeniak, któremu na całe życie zostanie w oczach strach.
Przygryziony łokieć, porwana odzież i atak histerii nerwowej damulki. I na długo utrwalona niechęć dużego psa do przejawiającej strach kobiety. Kary dla właściciela dużego psa i jego nie kończące się przeprosiny.
Zresztą w takich przypadkach obywa się przeważnie bez ugryzień. Ale mały piesek do końca życia się boi – z powodu panicznych zachowań swojej właścicielki.
Bezmózgim istotom, podobnym do opisanej damulki powinno się zabronić wyprowadzania w ogólno dostępne miejsca ich nieszczęśliwych obiektów ubóstwienia. Albo zakazać im posiadania wszystkich psów, z wyłączeniem tylko tych pluszowych.
Z właścicielami „mikro-psów” należy być podwójnie, potrójnie ostrożnym.
---------------------------------------
Kiedyś chyba była o tym też dyskusja na forum... Na temacie "Azjata w życiu codziennym" - Mysza doradzała "polanie wódką" Smile

To tutaj:
http://www.ysolom.fora.pl/azjata-w-zyciu-codziennym-t38-315.html