Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

MOGUL

KENNELE - ZARODOWE /budy, kojce, tworzenie grup pobytowych /
Literatura: INFORM CAO/1998 " Naczało razwiedienia sredneaziatckoi owczarki w Lieningradie" T. Ivanova.
E.N.MYCZKO , W.A.BIELEŃKIJ/ Moskwa 1998 " Sredneazitckaja owczarka"

Przez wiele dziesięcioleci w naszym Kraju , amatorska hodowla psów w Klubach , była podstawowa formą pracy. Pojedyncze Państwowe kennele niewiele oddziaływały na ogólny stan rzeczy , a wiele z nich wyróżniało się do tego , też i obrzydliwym utrzymaniem psów.
W Krajach szczycących się swoimi wysokorasowymi zwierzętami , właśnie Kennele nadają ton hodowli , wyznaczają strategię selekcji i dopiero na ich pogłowiu formuje się hodowla amatorska . Co więcej, pies ze słynnego w swojej rasie Kennelu , kosztuje więcej , niż taki sam z hodowli Klubowej .
Jedynie w kennelu możliwe jest realizowanie najbardziej złożonych programów selekcyjnych - obliczonych na kilka pokoleń.
Komu z klubowych zootechników nie jest "aż do bólu "znana taka sytuacja : sukę kieruje się na krycie do innego miasta , a jej właściciel stanowczo odmawia wyjazdu , albo jedzie , lecz długo oczekiwane , o ogromnej wystawowej perspektywie szczenięta , rozchodzą się w takie ręce , że nie udaje się je nigdy zobaczyć . Za to na ring wychodzi potomstwo przeciętnego psa. Wszystkie sukcesy przychodziły zootechnikom z takim nakładem starań , że czasem nie chciało się wierzyć , że w ogóle coś się osiągnęło.
Selekcjonerska praca w Klubie wymaga ogromnego wysiłku. Jednak dzisiaj można z radością zanotować , że rodzime kennele odradzają się i obecnie zajmują godne miejsce w hodowli.
Nawiasem mówiąc , w przedrewolucyjnej Rosji , właśnie w Kennelach zostały wyprowadzone tak wspaniałe rasy jak Chart rosyjski Borzoj i owczarek południowo rosyjski.
W naszych czasach hodowle Klubowe wielu ras w pierwszej kolejności opierają się na psach z Kenneli i OSA jest tego jaskrawym przykładem .
Hodowla w Kennelach jest szczególnie ważna dla aborygennych ras , na naszych oczach uznawanych przez zorganizowaną hodowlę . Najlepsze dzisiejsze pogłowie OSA ukształtowano w oparciu o Kennele z Mińska, Moskwy a także z Syberii.
Przy zakładaniu kenneli , jedną z podstawowych okazuje się kwestia pogłowia . W Klubie praca selekcyjna odbywa się z tym pogłowiem które ukształtowało się że tak powiem w miejscu zamieszkania , Zootechnikom przychodzi używać do hodowli : tego co jest /dotyczy to zwłaszcza suk /. W Kennelach jednak ma się możliwość uformowania rasowego trzonu , wybrania tylko tych psów , które posłużą za wyjściowy materiał do stworzenia " idealnego Azjaty "
Podstawą w rozpoczęciu pracy selekcyjnej jest UFORMOWANIE RASOWEGO TRZONU , jednolitego fenotypowo , wybranie tylko tych psów, które posłużą za wyjściowy materiał do stworzenia psa naszych marzeń.
Do osiągnięcia znaczących rezultatów konieczna jest praca z co najmniej 7-10 psami hodowlanymi .
Na tym etapie potrzebna jest duża wiedza i wyczucie kynologiczne przy starannym doborze par.
Po pierwszych szczeniętach staje się jasne , która suki , dały mało interesujące potomstwo, lub okazały się niedobrymi matkami .
Na tym etapie następuje już pierwsza selekcja.
W celu przeanalizowania osiągniętych wyników ,ocenienia stanu rzeczywistego a pożądanego niezbędne jest przetrzymanie wybranych szczeniąt do momentu , co najmniej zmiany zębów, a i do roku, żeby wybrać tego najlepszego z najlepszych.
Ażeby utrwalić pożądany typ , często stosuje się zasadę inbredu, , który przecież nie jest do pomyślenia bez jeszcze ostrzejszej selekcji .
Znając swoje potrzeby i niedostatki, często przywozi się z odległego regionu samca, który jest w stanie poprawić u naszego pogłowia szereg cech, co jest już widoczne w pierwszym czy drugim pokoleniu. Otrzymujemy wtedy psy o klasę lepsze od ich rodziców.
W hodowlach amatorskich , natomiast, planowa praca hodowlana jest bardzo utrudniona, wręcz niemożliwa do realizacji bez sprawnie działającego klubu rasy , którego eksperci
ukierunkowywaliby niedoświadczonych właścicieli psów odnośnie strategii hodowli ,a i działające już kluby , w innych Państwach napotykają w swojej pracy wiele trudności w realizacji swoich założeń. Jak więc widzimy, założenie kennelu to poważne przedsięwzięcie i wymaga profesjonalnej wiedzy , odpowiedniego wykształcenia , warunków terenowych i finansowych. gdyż ażeby coś osiągnąć niezbędne jest zaplanowanie swoich sił na co najmniej 5 a najlepiej 10 lat, inaczej praca ta nie będzie miała sensu .
Trzeba również zdawać sobie sprawę z wysokiej odpowiedzialności za utrzymanie zwierząt, ma ono swoje dokładnie określone wymagania , i jeżeli nie zapewnimy psom odpowiednich warunków rozwoju zarówno fizycznego jak i psychicznego to nasza praca przyniesie rasie więcej szkody niż pożytku.
W celu zorganizowania działalności kennelów na wysokim poziomie, Rosyjska Federacja Hodowli Psów służbowych w " Ustawie o pracy hodowlanej z psami ras służbowych " z roku 1993, wprowadziła wymóg licencjonowania kenneli.
Oczywistym jest fakt że licencję na założenie Kennelu można otrzymać jedynie przy spełnieniu określonych warunków :
1.Osoba odpowiedzialna za hodowlę - KENNEL, powinna mieć wyższe wykształcenie zootechniczne, biologiczne, lub medyczne. Może być to doświadczony Sędzia – ekspert, albo wieloletni instruktor hodowli.
2.Wszystkie psy , w kennelu powinny posiadać uprawnienia hodowlane zdobyte na Wystawach , a ich wysoka wartość reprodukcyjna powinna być dodatkowo potwierdzona przez Biuro Narodowego Klubu Rasy .
3. Licencja wydawana jest na okres 2 lat, w przypadku zmiany osoby odpowiedzialnej za hodowlę wygasa. Można zarejestrować ten kennel ponownie , na ogólnych zasadach ale już pod inna nazwą.
Dotychczasowa nazwa może być ponownie użyta, przez ten sam, lub inny kennel, nie wcześniej niż za 10 lat.

WARUNKI W KENNELU Każdy KENNEL , niezależnie od rozmiarów powinien spełniać następujące warunki:
SOLIDNE W PEŁNI ZABUDOWANE, WYSOKIE ,OGRODZENIE
Zapobiega powstaniu , różnych nieprzewidzianych sytuacji , oraz zabezpiecza przed przedostaniem się na teren KENNELU, nieproszonych gości, zarówno postronnych osób jak i włóczących się zwierząt, które mogą przynieść infekcje.
Poza tym , nieproszeni goście na terenie KENNELU , to szczególnie w przypadku AZJATÓW , szczególnie silny czynnik stresujący.
POMIESZCZENIA na terenie KENNELU.
1)POMIESZCZENIE SOCJALNE dla pracowników
2)KUCHNIA dla psów.
3)GABINET WETERYNARYJNY
4)IZOLATKA : Ogrzewane pomieszczenie na izolatkę dla chorych zwierząt.- obowiązkowo!
Powinno być zbudowane w odosobnionym miejscu i posiadać kilka kojców. , w zależności od ilości zwierząt w KENNELU.
Izolatka może być połączona z gabinetem weterynaryjnym, ale nie obowiązkowo.
5)PORODÓWKA- Pomieszczenia dla suk ze szczeniętami – w porze zimowej ogrzewana.
Do temp. +14- 16 st. , może być niższa, jednak podłogi muszą być ciepłe i suche. .
Legowisko dla suki na wysokości ok. 0.5m nad podłogą, aby mogła odpoczywać od raczkujących szczeniąt.

KONSTRUKCJE KOJCÓW.
Psy w KENNELU , można utrzymywać : pojedynczo, w parach i grupowo.
Konstrukcja kojca zależy od systemu trzymania psów:
SYSTEM INDYWIDUALNY: Pies przebywa na wybiegu z kojcem lub budą., albo na stanowisku blokowym z budą.
Oba warianty są jednakowo dopuszczalne, jednak jeszcze raz podkreślamy że trzymanie zwierzęcia hodowlanego na łańcuchu ( bez stanowiska blokowego) jest absolutnie karygodne. Pies nie otrzymuje dostatecznie urozmaiconego fizycznego treningu / ulega deformacji postawa tylnych kończyn/ i niezbędnego zasobu informacji , co prowadzi do fizycznych i psychicznych zaburzeń.
Utrzymanie psa pojedynczo a nawet w parach , również prowadzi do obniżenia socjalnej adaptacji i głodu informacyjnego. – skompensować mogą to tylko długie spacery poza terenem kennelu.
SYSTEM W PARACH - w kojcu mogą mieszkać maksymalnie dwa psy, samiec i suka,
Aby uniknąć bójek psy powinny spać i jeść w osobnych
kojcach o min. wymiarach : 1.5 X 3 metry.
SYSTEM GRUPOWY: najbardziej zalecany z punktu widzenia pomyślnego rozwoju psychicznego i fizycznego psa.
STANOWISKO BLOKOWE-
Składa się z dwóch oddalonych od siebie słupów , połączonych naciągniętym drutem, wzdłuż którego przesuwa się łańcuch z psem .
Patrz rys.
[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Podczas budowy stanowiska blokowego należy pamiętać że azjata to pies bardzo silny.
SŁUPY należy wykonać najlepiej z rur i obowiązkowo głęboko wkopać /1.5 m/ i zabetonować .
Maksymalna odległość pomiędzy słupami: 50 metrów.
DRUT przeznaczony do naciągnięcia pomiędzy słupami , powinien być stalowy, posiadać odpowiednią do rozpiętości średnicę, min. 6 mm, i być dobrze naciągnięty, w ten sposób ażeby nie zwisał pod własnym ciężarem i zapewniał swobodne przesuwanie się łańcucha.
ŁAŃCUCH , powinien być solidny, możliwie lekki, albo ze spawanych lub jednolitych ogniw.
Długość łańcucha dobiera się w taki sposób, aby pies łatwo mógł położyć się lub schować do budy, a łańcuch nie skręcał się pętlami po ziemi , w przeciwnym wypadku pies nieuchronnie pokaleczy sobie nogi.(!!!).
Koniecznie trzeba uprzątnąć wszystkie przedmioty , o które łańcuch może się zaczepić. !!!!
Wokół stanowiska blokowego nie powinno być żadnych przeszkód, płotów, lub innych elementów przez które pies mógłby chcieć przeskoczyć, gdyż w tym przypadku łatwo o wypadek. !!!
Łańcuch należy przymocować KARABINKIEM /przyczepionym do pierścienia/ do BLOCZKA składającego się z dwóch łożysk , nigdy bezpośrednio, gdyż w tym wypadku karabinek szybko przetrze się i przepali o drut.
ŚCIEŻKA PRZED STANOWISKIEM: bardzo korzystne jest chociaż część ścieżki przed stanowiskiem wysypać ŻWIREM, pomoże to utrzymać w doskonałym stanie łapy i pazury psa.
BUDA - WYMAGANIA:
[link widoczny dla zalogowanych]
Przy budowie budy należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
1) w celu uniknięcia wilgoci, dno budy powinno być obowiązkowo uniesione nad ziemią. Mogą służyć do tego celu cegły lub bloczki betonowe. .....
2) Aby ochronić psa od przeciągów, ściany budy powinny być szczelne, bez szpar , a sama buda ustawiona w miejscu zacisznym/ odwietrznym.
3) Dach płaski czy spadzisty byle by nie dwuspadowy, gdyż psy lubią odpoczywać na dachu, używając go jako wieży strażniczej .
Dach powinien być zdejmowany aby ułatwić czyszczenie wnętrza budy.
4) wielkość budy powinna być tak dobrana do wielkości psa, aby psu nie było ciasno, /powinien się obrócić w środku bez problemów/ ani też za przestronnie, inaczej nie jest w stanie ogrzać siedziby własnym ciepłem .
5) właz do budy najlepiej przesunąć na boku ścianki i postawić próg z deski.
KONSTRUKCJA KOJCA:
[link widoczny dla zalogowanych]
Najprostszy wariant to klatka, w której stoi wyżej opisana buda . Można również dostawić budę do ścianki kojca, wykonując w ścianie kojca otwór w miejscu włazu . Ma to tę zaletę że pies posiada więcej miejsca w kojcu , a jednocześnie nie może jej niszczyć od zewnątrz.
Każdy kojec powinien być na tyle obszerny aby :
1. umożliwić swobodną i wygodną pracę człowiekowi.
2. zapewnić możliwość choćby minimalnej przechadzki psu,
3. było w nim miejsce do załatwiania naturalnych potrzeb psa,
4. zapewniał łatwość przeprowadzania dezynfekcji , zwłaszcza w kojcach gdzie przebywają suki ze szczeniętami.
DRZWI KOJCA:
Szczególnie podkreślamy że DRZWI KOJCA , jak również wszystkich pomieszczeń w których trzyma się psy , POWINNY OTWIERAĆ SIĘ WYŁĄCZNIE DO WEWNĄTRZ.
W niejednym kennelu, przewodnicy psów doznawali poważnych obrażeń , gdy psy w momencie ich zbliżenia wybijały drzwi otwierające się na zewnątrz.
Szczególne wymagania odnoszą się też do RYGLI .
Siła i pojętność azjaty zręczność jego łap, zmuszają do wstawiania masywnych rygli z bardzo pewnymi zabezpieczeniami.
MATERIAŁ NA KOJEC.
Dobiera się uwzględniając miejscowe warunki.
Pamiętając o skłonnościach azjaty do kopania i jego uporze wypada wyszukiwać materiały nie tylko WYTRZYMAŁE I TRWAŁE ale i GŁADKIE.
Wszystkie przegrody powinny być nie tylko MOCNE ale i BEZ SZPAR.
Nie powinno się zostawiać żadnych nie osłoniętych miejsc pod dachami. : PSY NIE TYLKO SKACZĄ, lecz i PRZEŁAŻĄ , czepiając się pazurami o najmniejsze nierówności ścian.
DACH najlepiej wykonać jednospadowy, aby śnieg sam się zsuwał. Materiał , dowolny, jeżeli blacha to na gęstym okratowaniu i gęsto przytwierdzona do najlepiej drewnianych ,
legarów, w przeciwnym wypadku w kennelu będzie łoskot, wystarczy że zaszczeka choćby jeden szczeniak.
PRZEDNIA ŚCIANKA KOJCA.
Przednią ściankę dobrze wykonać odsłoniętą, -wówczas w kojcu będzie jasno, lepiej się wentyluje i zostaje w nim wilgoć. Otwór obić SIATKĄ ZBROJENIOWĄ ,- lub podobną
ZGRZEWANĄ o otworach od 12- 14 mm.
Najbardziej NIEPORZĄDANYM rozwiązaniem jest siatka PLECIONA- OGRODOWA, ze względu na możliwość jej rozplatania , gdy psy szarpią ją zębami. Z powodu ciągłych prób gryzienia i rozplątywania psy kaleczą sobie siekacze i już niejeden pies bezpowrotnie popsuł w ten sposób zgryz.
Nie poleca się też siatki ocynkowanej ze względu na fakt, że cynk nie jest najkorzystniejszym dla zdrowia psa metalem.
Na wypadek zaistnienia nadzwyczajnej sytuacji / wyjechał człowiek którego psy słuchają/ należy zrobić w przedniej ściance okienko przez które można wstawić do kojca z zewnątrz miskę z karmą i wodę.
PODŁOGI W KOJCU.
Podłogi w kojcu – albo betonuje się , albo zbija z podlogowej deski . Oba warianty mają swoje plusy i minusy ,
Podłoże betonowe - zarówno wylewka betonowa jak i płyty prefabrykowane - powinny posiadać idealnie gładką i wytrzymałą powierzchnię - powierzchnie chropowate , natomiast ze względu a żrące działanie moczu --- szybko ulega , zniszczeniu/ wykruszeniu ....
Oprócz tego , każda podłoga oprócz drewnianej zabiera ciepło z leżącego psa . Toteż należy stosować drewniane podesty , które można wykonać z rozsuniętych w małych odstępach /ok. 1-2 cm / desek lub wykorzystać do tego celu popularne palety towarowe ...
Podłoga drewniana – powinna być skonstruowana ok. 10-20 cm ponad terenem aby dobrze się przewietrzała.
Deski powinny być impregnowane środkiem przeciw grzybicznym lub zwykłym pokostem ...
Deski podłogi powinny być suche , w przeciwnym przypadku – przez rozeschnięte szczeliny będzie przedostawał się i gromadził brud , jak również pies może rozdrapywać maleńkie szczeliny , zamieniając je prędzej czy później w ogromny przełaz ....
Natomiast próg przy wejściu do kojca –z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy jest niepożądany !!!
W żadnym wypadku nie wolno używać na podłogi kojców i powierzchni pobytu zwierząt ASFALTU - w upały wydzielają się z niego lotne rakotwórcze smołowe opary Dla psa ryzyko zachorowania na raka , podczas nawdychania się takich oparów jest wielokrotnie wyższe niż u człowieka !!!
Nie należy też zapomnieć o nadaniu podłodze 3 -7 % spadku w kierunku przedniej ścianki aby umożliwić spływanie moczu oraz szybkie schnięcie podłogi, podczas mycia i dezynfekowania
Ocieplenie pomieszczenia - budy – pomiędzy podwójne ścianki najlepiej włożyć styropian - nie akumuluje insektów / - nigdy nie używać jako materiału izolacyjnego WEŁNY MINERALNEJ - z włókna szklanego - atakuje ono płuca i przewód pokarmowy
Będąc dla zdrowia psa wysoce niebezpieczne ....
Buda dla psa nie powinna być wysoka – ani za szeroka – należy pamiętać że im większe pomieszczenie tym jest w nim chłodniej ....najlepsze są budy z przedsionkiem - na wejściu do ciepłej komory najlepiej wykonać właz – nad którym w okresie silnych mrozów można zawiesić koc .....jednak mniej więcej połowa psów z uporem zrywa zasłonę , tutaj już nic nie poradzimy .
Kojce najlepiej jest zestawiać w jeden blok , orientując je przednimi ściankami na południe lub południowy wschód /mowa oczywiście o miejscach gdzie nie jest zbyt gorąco / .
Przed kojcami dobrze by było przeprowadzić –kanał ściekowy i zrobić ścieżkę z twardą nawierzchnią . Szerokość ok. . 1.5 m – można tu wykorzystać dowolny materiał , kostkę, beton , płytę ....
Bardzo wygodny jest daszek nad przednią częścią kojca - w deszczową pogodę umożliwia on spokojne , bez bieganiny otworzenie drzwi.
Do kojca można dobudować wybieg dowolnego kształtu i powierzchni .Ogrodzić jest go najlepiej płotem z desek lub siatki o wysokości co najmniej 2. 0 m.
Dobrze było by zrobić nad nim "daszek – odbijacz " , naciągnąwszy kilka rzędów drutów na wsporniki zwrócone do wnętrza wybiegu ....
Nie zapomnijcie przedsięwziąć środków przeciwko podkopom ..
Najprostszy sposób to codzienne oględziny obwodu wybiegu " z łopatą w ręku " .Świeże doły należy i położyć na to miejsce pewną ilość ekskrementów psa, nader skuteczne , choć niezbyt higieniczne .
Bardziej efektywnie jest zagłębić ściankę wybiegu na ok. 50.0 cm Można na obwodzie zasypać stary gruz lub inne materiały , które trudno wygrzebać .
Dla treningu łap i utrzymania czystości , dobrze jest wysypać wzdłuż obwodu wybiegu żwirową ścieżkę - szerokości ok. 0.5 m .

Wybieg dla szczeniąt :
Urządzając wybieg , szczególnie dla szczeniąt , można zrobić "tambur " , który jest bardzo poręczny , wchodzicie , zamykacie zewnętrzne drzwi i otwieracie wewnętrzne .
Wybrawszy potrzebnego szczeniaka , wyganiacie pozostałe z " tambura " na wybieg i tam zamykacie .
Łatwo i prosto , a najważniejsze o wiele szybciej niż wyławianie potrzebnego szczeniaka , jednocześnie usiłując nie pozwolić na przedostanie się poza wybieg wszystkim jego braciom i siostrom przez zwykłe / pojedyncze / drzwi .
Niezależnie od ilości psów utrzymywanych w kennelach ,
w kojcu mogą mieszkać maksymalnie dwa psy - samiec i suka , lecz karmić należy je tylko osobno .
Na ciasnej przestrzeni jeden z psów będzie zawsze odbierał karmę drugiemu i bez bójek się nie obejdzie .
Tak więc można skonkludować , że spać i jeść psy powinny w indywidualnych kojcach , których rozmiary 1.5 X 3.0 m pozwolą znaczenie zaoszczędzić teren .
Jednak trzymać psy które nie kontaktowały by się pomiędzy sobą jest niewygodnie , a co znacznie ważniejsze w ogóle przeczy idei tej rasy .
Przecież OSA , żyje i pracuje tylko w stadzie , właśnie w stadzie młode zwierzęta uczą się większości nawyków niezbędnych do życia . Trzymanie psów w kojcach, pojedynczo, czy nawet w parach, nie jest ideałem gdyż prowadzi do obniżenia socjalnej adaptacji psów i pojawienia się tzw. "głodu informacyjnego" , co należy jednak kompensować, regularnymi i długimi spacerami.
Oto dlaczego należy zapewnić normalne społeczne życie psa w kennelu .
Zapewnienie normalnego społecznego życia w Kennelach jest dosyć proste.
Żyjące w pojedynczych kojcach psy , wyprowadza się na smyczach poza teren kennelu , a większą część doby bawią się razem w jednej zagrodzie. Sformowanie "spacerowego stada " wymaga cierpliwości , uwagi i elementarnej znajomości podstawowych reakcji .
Azjata nigdy nie rzuca się na przeciwnika bez uprzedzenia go o swoich zamiarach , nawet u suk można zauważyć wyraźny "wypas "rywalki .

TWORZENIE PRAWIDŁOWYCH GRUP
1) szczeniaki
Nie należy tworzyć grupy ze szczeniaków podrostków w jednym wieku – Zanim wyjaśnią one , kto z nich najważniejszy , niemało dziurek pojawi się na ich skórze .. a mogą i pojawić się całkiem poważne obrażenia .
Ze szczeniętami powinna być dorosła , spokojna suka : albo matka , albo po prostu " niańka "
Z natury, dorosłe zwierzę nigdy nie pozwoli młodzieży na " morderstwo " , chociażby dlatego , że ich ryk i pisk przeszkadza w spokojnym wypoczynku .
2)SUKI
grupa tylko z suk , chociażby i w równym wieku , także będzie bardzo złożona –Przede wszystkim , jedna z nich natychmiast znajdzie się w roli "kopciuszka " , którego wszystkie "gonią " i odpychają . Następnie określą się wrogie sobie suki , które będą walczyć do upadłego , a ich przyjaciółki zaczną im aktywnie pomagać .
W takiej sytuacji nie pomaga i interwencja właściciela . Jedynie dorosły samiec może uspokoić wojujące "damy " :, nie pozwoli on , żeby suki lub młodzież biły się w jego obecności. Każdy samiec Azjata z niepojęta łatwością i pewnością rozrzuca kłębowisko szczepionych suk w kilka sekund .
3) SAMCE
Próba trzymania w jednej grupie dwóch samców , rzadko kończy się pomyślnie . Sztuczne tworzenie takiej GRUPY jest praktycznie niemożliwe , może się ona sformować jedynie sama - pod warunkiem , że na czele stoi bardzo stanowczy , bardzo rosły , silny samiec. Wtedy jego synowie i inne samce , wchodzące do tego stada , szybko rozumieją próżność usiłowań
Osiągnięcia czegokolwiek siłą. Jednak takie stada to wielka rzadkość i los szczęścia dla ich właściciela.

STRESS SOCJALNY
Kończąc ten rozdział , zatrzymamy się na pytaniu ....o ilość psów przebywających w jednym kennelu . Powtórzmy jeszcze raz . że OSA jest jedną z najbardziej społecznych ras .
Nie może żyć bez innych psów , poza ich społecznością , lecz kiedy sąsiadów robi się zbyt wielu – wywołuje to stress. Z pozoru stress socjalny jest widoczny bodaj jedynie u zwierząt najniższych rangą . niechętnie opuszczaja swój kojec, źle jedzą , wyglądaja na ospałe , przygnębione . Pozostałe psy , do czasu , w żaden sposób się nie zmieniają . A potem nagle się zaczyna , jeden pies bez przyczyny chudnie , drugi cierpi na dziwne zaburzenia trawienia , chorują szczenięta i młodzież . Wzrasta śmiertelność , w wśród jej przyczyn pojawiają się takie egzotyczne u niewybrednych psów choroby , jak wrzód żołądka , zawał serca . W krótkim czasie pogłowie gwałtownie się zmniejsza .
Wstrząśnięty właściciel nie rozumie że tragedia w Kennelu rozegrała się przez jego chciwość czy hazard , przez nieumiejętność powiedzenia sobie : starczy , nie potrzeba nowych psów . !!!!!!!!Stress przeludnienia "razi " silniej od jakiejkolwiek trucizny i pewniej od kuli !
Dlatego zaufajcie doświadczeniu tych , którzy postawili nie jeden Kennel i widzieli ich dziesiątki.
Dla psów maksymalna ilość osobnikow , znających się nawzajem i mieszkających na jednym terytorium waha się w granicach od 30-40.
Przekroczyć tę ilość można jedynie oddalając bloki kojców z różnymi grupami psów na granicę wyraźnego dźwiękowego sygnału / ok. 0.5- 1.0 km / lecz będą to już w istocie dwa różne kennele.
I jeszcze jedno o stressie socjalnym .....
Spotyka się Azjaty nie znoszące towarzystwa innych psów . W kennelach źle im się żyje. , zajmują najniższy szczebel w hierarchii , są wiecznie bite. Samce na takie suki reagują opieszale . Natomiast jeżeli taki pies staje się jedynym domowym ulubieńcem , to bardzo szybko porzuca swoje obawy i bez zarzutu ochrania Pana. Podobne zachowanie , rzecz jasna , nie może uchodzić za normę i hodować takich zwierząt w Kennelach nie należy.