Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

Bagira

Dorzucę swoje trzy grosze. Ja azjaty nigdy w bloku nie chowałam, natomiast znam 2 takie przypadki. Uważam, że, jak to trafnie ujęła Aleksandra, CAO przy miłości swych Państwa może być tam jedynie "szczęśliwy" i nie o to chodzi.
Jest to specyficzny pies od wieków zaprogramowany na konkretne warunki i płynące stąd zachowania i stworzenie mu warunków życia blokowego zupełnie stawia na głowie jego rozwój psychiczny. To po pierwsze. Znany mi azjata ponad rok przemieszkał w bloku, budowa domu przeciągała się, był wielbiony, wyprowadzany na spacery, nagromadzoną energię wyrzucał z siebie w "kotłowaninie" z innymi psimi kolegami ( pit i owczarek niemiecki), ktorych akceptował bezwarunkowo, choć to były samce. Co najciekawsze, tuż po przeprowadzce do domu i na teren, kiedy pit przyjechał po kilku dniach w odwiedziny, został praktycznie na wejściu prawie rozszarpany , ku zaskoczeniu wszystkich - przeżył cudem, bo obaj właściciele włączyli się natychmiast czynnie do walki psów. Tu azjata dopiero na terenie zaczął myśleć swoimi kategoriami terytorialnymi, co przedtem, w bloku, w ogóle nie istniało, jakby ta część jego psychiki była zablokowana, jakby pływał po powierzchni swojego normalnego życia. Jakby właśnie był " szczęśliwy" ale nie po azjatycku.
Inny aspekt tego gwałtownego i dłuższego wyrzucania z siebie nagromadzonej w bloku energii przez miesiące w ten sam sposób - to stan stawów, który będzie się za nim ciągnął do końca życia. Bo to pies na wysiłek duży ale krótki, dawkowany tak jak to jest na swoim terenie równomiernie a nie parogodzinny szał, szczególnie w wieku dorastania.
Inny przypadek to pęknięta miednica u kilkumiesięcznej dziewczynki, właśnie też wyrzucającej z siebie nagromadzoną w bloku energię.
Reasumując - podobno nigdy nie mów nigdy - ale jestem skorpionem ze wszystkimi skrajnościami tego znaku i niezależnie od okoliczności - szczenię ode mnie do bloku nie pojedzie i pytanie o teren to jedno z podstawowych pytań do potencjalnych właścicieli, pewnie mało handlowe pytanie...

Justyna

Zakirchan - usunięty

Mojemu to jest zasadniczo wszystko jedno gdzie pilnuje Laughing

Widocznie kretyn nie wie że bloku nie powinien. Gdzie nie wejdzie po 15 minutach jest u siebie. Oczywiście że azjata mając parę hektarów czuje się lepiej, ale na pewno w mieszkaniu u kochającej rodziny jest mu lepiej niż w kojcu. Azjacie potrzeba zarówno przestrzeni, jak i innych psów. Potrzeba także spacerów bez smyczy, szaleństwa w terenie jak każdemu psu zresztą. Pies może być biedny w domu z ogrodem który opuszcza raz do roku, a jedyne spacery jakie odbywa są na smyczy. I potrzeba tez kochającego właściciela który ma dla niego czas.

MOGUL

bartwood

Zaki wydaje mi sie ze twoje stwierdzenie zamyka ta dyskusje bo napsiales to co ja probowalem ale mi sie nie udalo.

Ja tylko prosze o wyrozumialosc dla ludzi ktorzy tak jak ja nie chcieli czekac na dom! i robia wszystko aby kochane CAO mialo jak najlepiej pomimo miesyknai aw bloku Smile

Justyna

basia

kamil

Azjata i dom. To oczywiste, że może mieszkać w bloku. Bzdura jest , że łamie się w psu jego pierwotne 5000 tysięczne przyzwyczajenia itp. Psu trzeba sprawić warunki bytowe na satysfakcjonującym poziomie oraz uczucie ze strony właścicieli i jest ok.

Tak jak Zaki powiedział, CAO pilnuje wszędzie czy to bedzie hektar czy 57m2.
My w gronie "spacerowiczów" mamy psy typu Urban i wydaje mi się, że w warunkach miejskich dostarczamy im wiele swobody, radosci, uczucia. Nadal są to kochane, oddane psy. To oczywiste, że gdyby się przenieśc w bieszczady to i nawet jamnik by się bardziej cieszył, ale żyjemy w miastach i te psy także tu się sprawdzają.

Mój mieszka w domu pod Wawą, ale często jeździmy do Warszawy do bloku albo pospacerować w miejscach publicznych itp. Dla niego to atrakcja i nie wyglada na zastraszonego czy przejętego. On był od małego przyzwyczajany do zmiennych warunków. Pilnuje w mieszkaniu, w domu, w samochodzie i nawet u cholernego weterynarza a na dodatek nie jest rasowy...
No, ale cóż niektórzy tak bardzo są zapatrzeni w aborygenność swoich psów, że jeszcze się dziwie, ze nie pobudowali Otar na łakach i nie pokupowali owiec tylko dla tego, że przecież nasz kochany "Azorek" tylko tam się sprawdza i tam może się cieszyć swoją 5 tysięczna historią...

Bagira

Tak mi się jeszcze w nocy kołotał temat po głowie - dla mnie w bloku pies po prostu pozbawiony jest docierających bodźców, które stymulują i rozwijają psychikę w normalny sposób.
Ja mam w tej chwili 6 azjatów, każdy w domu bywa, ale to wizyty towarzyskie, pół godziny, godzina choćby i na kanapie, ale finalnie wybierają wyjście.. Choć u mnie żaden szczeniak nie był od razu na dworze non stop, mniej więcej do roku wybierają gdzie mieszkają i kojec nie istnieje , później powoli poznajemy kojec, zamieszkiwanie na zewnątrz na stałe itd.
Każda rasa ma swoją specyfikę i nie chodzi tu o zapatrzenie człowieka w coś, chocby aborygennośc....
Czy jak ktoś w bloku zamarzy o husky to przyklaśniemy pomysłowi?
Z całą sympatią bartwood, ale mnie zależy bardziej na długofalowym dobru psa niż zadowoleniu ludzi, którzy nie chcą czekać na dom.
Teraz jeszcze przyszły mi na myśl zaburzenia związane z wymianą pokrywy włosowej przy zamieszkiwaniu w bloku - linienie w środku zimy.
Co do otar - rozmarzyłam się, kto wie....I myślę, że nie tylko ja....

kamil

Bagira,

A czemu nie...Husky, któremu dostarcza się odpowiedniej aktywności jest nadal szczęśliwym psem. Co lepsze Husky w bloku i codzienny kilkukilometrowy spacer czy Husky na dworzu z ograniczonym terenem do biegania ?

Bagira

Kamil,
ja staram się trzymać realiów dnia codziennego i chwała tym właścicielom, którzy rekompensują psom fakt zamieszkiwania w bloku długimi spacerami. Ale ilu takich jest? Opowieści swoją drogą, codzienność swoją....
Chodzi mi jedynie o nierobienie pewnych rzeczy na siłę, bo JA mam ochotę.
Uszanujmy specyfikę ras, gatunków i nie unieszczęśliwiajmy tych istot w imię zaspokojenia swojego egoizmu - niech ich dobro będzie równie ważne jak nasza przyjemność.
Bo idąc tokiem Twojej wypowiedzi właściwie wszystko można usprawiedliwić, obejść, uprościć - a to nie tak i nie o to chodzi.
Spotkałam w życiu parę osób obsolutnie zwariowanych na tle rasy, ale realizujących to przez kibicowanie na wystawach, znajomości z właścicielami, z wielką wiedzą o rasie - ale mieszkajacych w bloku i zbyt może uczuciowych, by to zafundować azjacie, bo to szczeście z własnym człowiekiem tam byłoby po prostu mniejsze niżby mogło być na własnym terenie...
Ja znam 1 przypadek dla mnie usprawiedliwiony jako mniejsze zło - w wyniku splotu okoliczności życiowych właścicielka azjaty w Poznaniu musiała przenieść się z domu do bloku i pies z nią, dorosły już azjata.
A miłość właścicieli jest tak samo ważna jak stworzenie tych podstawowych warunków bytowych dla danej rasy - i to tylko moje subiektywne bardzo zdanie...
To dopiero tworzy całość dobrego świata i życia azjaty.
Jako ludzie władający światem, przyrodą za dużo kombinujemy, naginamy do siebie, usprawiedliwiamy zamiast po prostu szanować to, co zastaliśmy.

basia

Bagira

Dziękuję Basiu. Smile

boooz

A Ja napisze tak: azjata to pies uniwersalny potrafiący sie przystosować do każdych warunków bytowych, mieszkania domku działki o proporcjach lasu jaki działki o rozmiarach dużej piaskownicy .

Co najważniejsze i najbardziej charakterystyczne dla rasy pies o silnym poczuciu swej siły która w 21 wieku nie pozwala mu biegać swobodnie na spacerze czy wyjeździe w głębokie lasy .

Pies potrzebujący ciągle nowych doznań które może tylko mu dostarczyć ciągłe przemieszczanie i poznawanie nowych miejsc ,terenów ciągła burza mózgu która czyni z niego psa doskonałego.

Więc czy to będzie blok ,czy domek ,pies na pewno będzie pilnował i strzegł swoich właścicieli ich dobytku ,ale będzie psem zduszonym i zdławionym cywilizacją .

Znajomy pochodzący z Tadżykistanu ,gdzie przeżył swoja młodość opowiadał o przemieszczaniu sie i podróżach konnych w pozycji tradycyjnej z jedna wzmianka polegającą na trzymaniu nóg na wysokości górnej części szyi konia i nasłuchiwaniu dzwoneczków które były oznaka pasących sie owiec w asyście CAO które nie tolerowały nikogo ani niczego co mogło zagrozi stadu . Do tego stopnia ze potrafiły ściągnąć jeźdźca z konia .

I to jest nasz AZJATA pies nieokiełznany po części dziki, pierwotny.

Chcąc być sprawiedliwym wobec rasy i uwzględniając jej potrzeby bytowe i rozwojowe nie powinno być nas jako właścicieli i psów w naszych domach czy mieszkaniach.

Vectra

Ja Wam bardzo serdecznie dziękuje za tak dobre argumenty Smile

wspaniale się to czyta i powiem mało skromnie to w sumie tak im podobnie do głowy nakładałam ,ale chciałam mieć podparcie w fachowcach.

Doszłam do innego wniosku , ja im nie wybijam CAO z głowy , ja im gorąco polecam sprzedaż mieszkania w Wawce i przeprowadzkę na wieś Twisted Evil

Moje wnioski są takie , nie wiem jak można mieć psa w Warszawie w blokowisku Shocked

ja zupełnie nie wiem jak wytrzymałam tam dwadzieścia lat z małym haczykiem Wink

Od 4 lat mieszkam poza wawą , a od dwóch już na wsi Very Happy

i teraz wiem , że żyje i wiem ze moje psy są szczęśliwe , nie muszą chodzić na krótkiej smyczy w kagańcach i nikt nie wyzywa ich od morderców nikt nie bluzga nikt nie atakuje , nie muszę się obawiać , że jakiś mały pimpek wyskoczy z zębami do mojego psa i tym samym narazi się na utrate życia,I co ważne mój doberman odzywskał na wiosce zdrowie , stres wykańczał jego serce .. w wieku pięciu lat lekarze nie dawali mu więcej niż 2 lata życia .. obecnie ma niecałe 11 lat i jest w znakomitej kondycji , wyniki ma doskonałe , lekarze są w szoku.

Jak jeździmy z Ajdą np do weterynarza czy na zakupy akcesoriów typu obroża , to ile razy napotkamy się z chamstwem , bo tak to tylko mogę nazwać Sad

Ajda absolutnie nie zachowuje się agresywnie , zawsze jest spokojna i zdystansowana do otoczenia ,a mimo to ludzie strasznie nienawidzą tego typu psów.Zupełnie bez powodu , rozumiem gdyby atakowała czy zachowywała się agresywnie , rozumiem obawę , to duży pies ... ale spokojnie leżącego psa któremu lotto wszystko w poczekalni u weta wyzywać od najgorszych ehhhhh

Oczywiście nie generalizuje , ja po prostu miałam wątłą przyjemność mieszkać w miejscu beznadziejnym , duże blokowisko (Mokotów) gdzie nienawiść do psów była ogromna , no może z wyjątkiem psów małych , ozdobnych ktorym wybacza się największa agresje.
Ale powiem wam , że nie wytrzymałam i pojechałam z Ajdą na to osiedle na spacerek Twisted Evil

moje ex "wielbicielki" mało nie umarły , tak szybko wyłapywały swoje wredne ,małe jazgoty , że byłam w szoku.Nawet nie chce wiedzieć co teraz wygadują , gdy zobaczyły kiedyś tak moją pitbullkę to potem chodziły i opowiadały że organizuje walki psów Cool

Więc z mojego punktu widzenia i doświadczenia na Warszawskim osiedlu widzę tylko jorczki , łeściki , ratlerki itp miniaturki ... nigdy nie odważyłabym się już mieć tam psa/y takie jak mam obecnie.